Η ΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΓΑΪΔΑΡΩΝ

Μια μέρα εμφανίστηκε σε ένα χωριό ένας άνδρας με γραβάτα. Ανέβηκε σε ένα παγκάκι και φώναξε σε όλο τον τοπικό πληθυσμό ότι θα αγόραζε όλα τα γαϊδούρια που θα του πήγαιναν, έναντι 100 ευρώ και μάλιστα μετρητά.

Οι ντόπιοι το βρήκαν λίγο περίεργο, αλλά η τιμή ήταν πολύ καλή και όσοι προχώρησαν στην πώληση γύρισαν σπίτι με το τσαντάκι γεμάτο και το χαμόγελο στα χείλη.

Ο άνδρας με τη γραβάτα επέστρεψε την επόμενη μέρα και πρόσφερε 150 ευρώ για κάθε απούλητο γάιδαρο, κι έτσι οι περισσότεροι κάτοικοι πούλησαν τα ζώα τους. Τις επόμενες ημέρες προσέφερε 300 ευρώ για όσα ελάχιστα ζώα ήταν ακόμα απούλητα με αποτέλεσμα και οι τελευταίοι αμετανόητοι να πουλήσουν τα γαϊδούρια τους.

Μετά συνειδητοποίησε ότι στο χωριό δεν έμεινε πια ούτε ένας γάιδαρος και ανακοίνωσε σε όλους ότι θα επέστρεφε μετά από μια εβδομάδα για να αγοράσει οποιοδήποτε γάιδαρο έβρισκε έναντι . 500 ευρώ!! Και αποχώρησε.

Την επόμενη μέρα ανέθεσε στον συνέταιρό του το κοπάδι των γαϊδάρων που είχε αγοράσει και τον έστειλε στο ίδιο χωριό με εντολή να τα πουλήσει όλα στην τιμή των 400 ευρώ το ένα.

Οι κάτοικοι βλέποντας την δυνατότητα να κερδίσουν 100 ευρώ την επόμενη εβδομάδα, αγόρασαν ξανά τα ζώα τους 4 φορές πιο ακριβά από ότι τα είχανε πουλήσει, και για να το κάνουν αυτό, αναγκάστηκαν να ζητήσουν δάνειο από την τοπική τράπεζα.

Όπως φαντάζεστε, μετά την συναλλαγή οι δύο επιχειρηματίες έφυγαν διακοπές σε έναν φορολογικό παράδεισο της Καραϊβικής, ενώ οι κάτοικοι του χωριού βρέθηκαν υπερχρεωμένοι, απογοητευμένοι, και με τα γαϊδούρια στην κατοχή τους που δεν άξιζαν πλέον τίποτα.

Φυσικά οι αγρότες προσπάθησαν να πουλήσουν τα ζώα για να καλύψουν τα χρέη. Μάταια. Η αξία τους είχε πατώσει. Η τράπεζα λοιπόν κατάσχεσε τα γαϊδούρια και εν συνεχεία τα νοίκιασε στους πρώην ιδιοκτήτες τους.

Ο τραπεζίτης όμως πήγε στον δήμαρχο του χωριού και του εξήγησε ότι εάν δεν ανακτούσε τα κεφάλαια που είχε δανείσει θα κατέρρεε και αυτός, και κατά συνέπεια θα ζητούσε αμέσως το κλείσιμο της ανοικτής πίστωσης που είχε με τον δήμο.
Πανικόβλητος ο δήμαρχος και για να αποφύγει την καταστροφή, αντί να δώσει λεφτά στους κατοίκους του χωριού για να καλύψουν τα χρέη τους, έδωσε λεφτά στον τραπεζίτη, ο οποίος παρεμπιπτόντως . ήταν κουμπάρος του δημοτικού συμβούλου.

Δυστυχώς όμως ο τραπεζίτης αφού ανέκτησε το κεφάλαιό του, δεν έσβησε το χρέος των κατοίκων, και ούτε το χρέος του δήμου, ο οποίος φυσικά βρέθηκε ένα βήμα πριν την πτώχευση.
Βλέποντας τα χρέη να πολλαπλασιάζονται και στριμωγμένος από τα επιτόκια, ο δήμαρχος ζήτησε βοήθεια από τους γειτονικούς δήμους. Αυτοί όμως του έδωσαν αρνητική απάντηση, γιατί όπως του είπαν είχαν υποστεί την ίδια ζημιά με τους δικούς τους γαιδάρους!!...

Ο τραπεζίτης τότε έδωσε στον δήμαρχο την «ανιδιοτελή» συμβουλή / οδηγία να μειώσει τα έξοδα του δήμου: λιγότερα λεφτά για τα σχολεία, για το νοσοκομείο του χωριού, για την δημοτική αστυνομία, κατάργηση των κοινωνικών προγραμμάτων, της έρευνας, μείωση της χρηματοδότησης για καινούρια έργα υποδομών. Αυξήθηκε η ηλικία συνταξιοδότησης, απολύθηκαν οι περισσότεροι υπάλληλοι του δημαρχείου, έπεσαν οι μισθοί και αυξήθηκαν οι φόροι.

Ήταν έλεγε αναπόφευκτο, αλλά υποσχόταν με αυτές τις διαρθρωτικές αλλαγές «να βάλει τάξη στη λειτουργία του δημοσίου, να βάλει τέλος στις σπατάλες» και να . ηθικοποιήσει το εμπόριο των γαϊδάρων.

Η ιστορία άρχισε να γίνεται ενδιαφέρουσα όταν μαθεύτηκε πως οι δυο επιχειρηματίες και ο τραπεζίτης είναι ξαδέρφια και μένουν μαζί σε ένα νησί κοντά στις Μπαχάμες, το οποίο και αγόρασαν . με τον ιδρώτα τους. Ονομάζονται οικογένεια Χρηματοπιστωτικών Αγορών, και με μεγάλη γενναιότητα προσφέρθηκαν να χρηματοδοτήσουν την εκλογική εκστρατεία των δημάρχων των χωριών της περιοχής.

Σε κάθε περίπτωση η ιστορία δεν έχει τελειώσει γιατί κανείς δεν γνωρίζει τι έκαναν μετά οι αγρότες. Εσύ τι θα έκανες στην θέση τους? Τι θα κάνεις εσύ?

(Μετάφραση από το ιταλικό κείμενο το οποίο ήταν μετάφραση του γαλλικού και πάει λέγοντας. Φυσικά τα κείμενα αυτά είναι μεταφρασμένα σε όλες τις γλώσσες γιατί ως γνωστό στην ιστορία αυτή εμπλέκονται επιχειρηματίες, τραπεζίτες, δημοτικές αρχές και φουκαράδες χωρικοί όλου του κόσμου καθώς όλος ο πλανήτης υπόκειται στους «κανόνες της αγοράς» . των γαιδάρων.)

 

Σας θυμίζει κάτι??? (ή μόνο σε μένα?!)

Μυστηριώδη αεροπλάνα ψεκασμού πάνω από πολλές ελληνικές πόλεις- Άγνωστα χημικά, αγνώστων δραστών, και γνωστών ( όλοι εμείς… ), παραληπτών !

 

 

 

Ουδείς γνωρίζει τά χημικά στοιχεία πού βρίσκονται μέσα στίς ουρές τών δρακόντων…

Από πολύ καιρό τώρα είχαμε πληροφορίες ότι γίνονται και στην Ελλάδα χημικοί ψεκασμοί αγνώστων αεροσκαφών πού τα ίχνη των αερίων τους παραμένουν στο διάστημα για πάρα πολλές ώρες, εν αντιθέσει μ΄ εκείνα των πολεμικών συνήθως αεροπλάνων πού αμέσως μετά χάνονται και διαλύονται…Τι λένε όμως αυτοί πού ασχολούνται με το θέμα;

1ον) Πρόκειται για Μετεωρολογικά πειράματα, λένε κάποιοι…

2ον) Πρόκειται για χημικό ψέκασμα πού έχει κάποιους άλλους «πονηρούς σκοπούς» πού όμως τώρα τους κρύβουν, λένε άλλοι… (Υπερβολές, θα πούνε κάποιοι!

Αλλά με τέτοιες πονηρίες και διαολιές πού………   

βλέπουμε καθημερινά να συμβαίνουν, και μάλιστα και από θεσμοθετημένους επίσημους, τι να πούμε τώρα, ίσως νάχουν και δίκιο!

Ποιός να πιστέψει όμως, ποιόν, σήμερα μάλιστα πού έχει χαθεί η εμπιστοσύνη, μια και ο καθένας πάει να περάσει το δικό του όπως – όπως, και με χίλια δυό ψέμματα… )

Δεν είδαμε τι έγινε πρό ημερών στην Αμερική; Σε ποιούς πολιτικούς τώρα να έχεις εμπιστοσύνη;

Ψήφισαν νόμους λοιπόν πού απαγορεύουν στον κήπο σου να φυτεύεις λαχανικά, ντομάτες, πιπεριές, άντε νάχεις και μια κότα να τρώς ένα αυγό.

http://eleftheri-epistimi.blogspot.com/2010/12/blog-post_12.html

Ούτε να μαζεύεις σε βαρέλια καί δεξαμενές νερό της βροχής, γιατί υποχρεωτικά πρέπει να το αγοράζεις από το Κράτος!!!

Ποινικά αδικήματα έγιναν και γίνονται τώρα όλα αυτά, επαληθεύοντας σχεδόν κατά γράμμα μία προφητεία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού πού είναι γραμμένη γύρω στα 1770μχ και λέει: «Θά βάλουν φόρο στίς κότες καί στά παράθυρα !!!»

Βάζουν προφανώς υπό έλεγχο την Παγκόσμια Διαχείριση σπόρων και νερού ώστε μαζί με την απόσυρση του χρήματος και κυκλοφορίας μόνο πλαστικού χρήματος επί εποχής Μεγάλου Αδελφού, τουτέστιν Αντιχρίστου ( 666 ), να ελέγχουν τα πάντα.

Οπότε, ή τον προσκυνάς ( και χάνεις την αιώνια ψυχή σου, μια και αλλάζεις αφεντικό και πάς με τον διάβολο…), ή πεθαίνεις από πείνα !

3^ον) Πρόκειται για Παγκόσμιο πρόγραμμα αλλοίωσης της σκέψης των ανθρώπων ώστε να μη αντιστέκεται η συνείδησή μας σ΄ αυτά πού θέλουν να περάσουν αυτοί…,( μας σφυρίζουν κάποιοι ενδιάμεσοι…)

Διάφορες εκδοχές λοιπόν κυκλοφορούν και ο καθένας από τους απασχολούμενους με το θέμα αυτό, έχει και μία δική του άποψη.

Η παρακάτω συνέντευξη με έναν γνωστό επιστήμονα του «Δημόκριτου» έχει να μας πεί ασφαλώς κάτι περισσότερο και εγκυρότερο από  τις απλές δικές μας τοποθετήσεις και εικασίες…

Η  Συνέντευξη…

Ενας διακεκριμένος Ελληνας επιστήμονας, ο Δρ. Νίκος Κατσαρός, επιστημονικός συνεργάτης στον «Δημόκριτο», π. Πρόεδρος της Ενωσης Ελλήνων Χημικών, π. Γραμματέας Ερευνας και Τεχνολογίας και π. Πρόεδρος του Ενιαίου Φορέα Ελέγχου Τροφίμων (ΕΦΕΤ), απαντά με την αποκλειστική συνέντευξή του που ακολουθεί, στο φλέγον ερώτημα…
– Δρ. Κατσαρέ, τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε στον ουρανό λευκές «ουρές» (νεφοειδείς γραμμές) που αφήνουν πίσω τους ορισμένα αεροπλάνα. Γι’ αυτές τις παράξενες «ουρές», που παραμένουν στον ουρανό για μεγάλο χρονικό διάστημα, λέγονται πολλά και διάφορα, ενώ κυρίως υποστηρίζεται ότι «κάποιοι μας ψεκάζουν ανηλεώς και με συγκεκριμένους στόχους…» Κατά την γνώμη σας τι ακριβώς συμβαίνει;

–Πράγματι, πολλοί άνθρωποι, οι οποίοι ζουν, ή βρίσκονται στην Αθήνα και την Αττική, τη Θεσσαλονίκη, τον Βόλο, τη Λάρισα, την Πάτρα, το Ηράκλειο της Κρήτης και σε άλλες πόλεις και περιοχές της Ελλάδος, παρατηρούν – ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό – αυτές τις «ουρές» για τις οποίες με ρωτάτε.

Τις αφήνουν, όπως είπατε, ορισμένα αεροπλάνα και δεν εξαφανίζονται σε μερικά λεπτά, όπως συμβαίνει συνήθως, αλλά διατηρούνται στον ουρανό για μεγάλο χρονικό διάστημα, δηλαδή επί ώρες,απλώνονται σιγά – σιγά και κάποιες φορές σχηματίζουν ένα εκτεταμένο ουράνιο «πέπλο».

Αυτό το φαινόμενο παρατηρείται όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Κύπρο, τη γειτονική Ιταλία, τη Γερμανία, τις ΗΠΑ, τον Καναδά και σχεδόν σε κάθε χώρα του ΝΑΤΟ. Είναι ένα φαινόμενο που άρχισε να παρατηρείται όλο και πιο έντονα τα τελευταία 10  χρόνια και προκαλεί όχι μόνο πολλές συζητήσεις και εικασίες αλλά και μεγάλη ανησυχία, καθώς επαναλαμβάνεται με μεγάλη συχνότητα.
- Μετά τα προαναφερθέντα, θα μας πείτε τι περιέχουν αυτές οι «ουρές» που επεκτείνονται και γίνονται ουράνιο «πέπλο»; Κι ακόμη, τι είδους αεροπλάνα τις αφήνουν;
–Μέχρι σήμερα δεν γνωρίζουμε με βεβαιότητα τι περιέχουν αυτές οι «ουρές», αλλά σίγουρα περιέχουν κάποια χημικά στοιχεία και γι’ αυτό χαρακτηρίζονται ως «χημικές ουρές».

Πάντως, πολλοί άνθρωποι ισχυρίζονται ότι έχουν εμφανίσει πονοκεφάλους, ζαλάδες, κακοδιάθεση ή και συμπτώματα γρίππης μετά από την εμφάνισή τους στον ουρανό, πολύ ψηλά πάνω από τα κεφάλια τους.

Και οι περισσότεροι από αυτούς πιστεύουν ότι «μας ψεκάζουν με χημικά», ενώ εύλογα ερωτούν «ποια είναι τα χημικά αυτά» και «κατά πόσον είναι επικίνδυνα».

Από αναλύσεις που έγιναν μέχρι τώρα από ορισμένες ομάδες ή Πανεπιστήμια, παρατηρήθηκεότι το δημιουργούμενο από αεροψεκασμούς ουράνιο «πέπλο» περιέχει σωματίδια Αλουμινίου ή Βαρίου σε ποσότητες που φυσιολογικά δεν έπρεπε να υπάρχουν ούτε στο έδαφος, ούτε στο νερό.

Ιδιαίτερα το Βάριο είναι χημικό στοιχείο που δεν πρέπει να βρίσκεται στην επιφάνεια του εδάφους. Το επισημαίνω αυτό.

Τα αεροπλάνα που αφήνουν πίσω τους τις «χημικές ουρές», κάνοντας τους πάντες να ανησυχούν, είναι συνήθως τύπου KC 10 ή KC 135 και δεν φέρουν διακριτικά, ενώ κανείς δεν γνωρίζει από πού απογειώνονται ή πού προσγειώνονται.

Το πιθανότερο είναι να απογειώνονται από στρατιωτικά αεροδρόμια και να προσγειώνονται σ’ αυτά, οπότε και δεν κοινοποιούνται τα διαγράμματα των πτήσεών τους.

Συγχρόνως, κανένας διεθνής οργανισμός (ΝΑΤΟ, Ευρωπαϊκή Ενωση, ΟΗΕ κλπ.) ή χώρα (ΗΠΑ, Ρωσία, Καναδάς κ.ά.) δεν παραδέχεται επισήμως ότι πραγματοποιούνται τέτοιου είδους αεροψεκασμοί.
Εχουν, όμως, ανεπισήμως αφήσει να διαρρεύσει, ότι οι «ουρές» των αεροπλάνων περιέχουν σωματίδια από αλουμίνιο και βάριο και πως οι εν λόγω αεροψεκασμοί γίνονται για να αντιμετωπιστεί το «φαινόμενο του θερμοκηπίου», δηλαδή της κλιματικής αλλαγής.

http://www.youtube.com/watch?v=LbFQBHucBdU&feature=player_embedded

*Σχόλια  σχετικά μέ το παραπάνω video
* Αυτές οί απαγορεύσεις πού βλέπουμε να γίνονται τώρα στήν Αμερική θα έλθουν, όσο κι΄ άν φαίνεται τώρα παράξενο, κατά πάσα πιθανότητα αργότερα καί στήν χώρα μας. Μιά καί όλα αυτά τα νομικά κατασκευάσματα προετοιμάζουν τον δρόμο τού τελικού Αντίχριστου. Οί βουλευτές, ώς επί το πλείστον, γιά να μή τούς διώξει ο αρχηγος τους καί χάσουν έτσι τα προνόμιά τους θα τούς δούμε νά ψηφίζουν τούς πιό παράξενους καί αντικοινωνικούς Νόμους μέσα από διάφορα προσχήματα καί δικαιολογίες…
========================
Εάν πράγματι αυτό συμβαίνει, τότε το καύσιμο των αεροπλάνων που πραγματοποιούν τους αεροψεκασμούς περιέχει σωματίδια αλουμινίου και βαρίου, τα οποίαν όταν εξέρχονται μαζί με τα καυσαέρια κάθε αεροσκάφους ανακλούν τις ακτίνες του ηλίου και έτσι εισχωρεί λιγότερη ηλιακή ακτινοβολία στην Γη, με αποτέλεσμα να αποφεύγεται η υπερθέμανση του πλανήτη, δηλαδή το «φαινόμενο του θερμοκηπίου».
Εχουν γίνει μάλιστα υπολογισμοί, ότι εάν ανακλασθεί το 1% της ηλιακής ακτινοβολίας που φθάνει στη Γη, τότε τα επόμενα πενήντα χρόνια δεν θα υπάρχει αύξηση της θερμοκρασίας στον πλανήτη. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα αυξηθεί το λιώσιμο των πάγων, δεν θα έχουμε ακραία καιρικά φαινόμενα κλπ. Και συγχρόνως δεν θα πληρώνουμε τον φόρο διοξειδίου του άνθρακος κλπ.

Όπως γνωρίζουμε, οι ΗΠΑ δεν έχουν υπογράψει το Πρωτόκολλο του Κιότο και έκτοτε προσπαθούν να βρουν εναλλακτικές λύσεις αντιμετώπισης του «φαινομένου του θερμοκηπίου».
Μάλιστα, ο πατέρας της ατομικής βόμβας υδρογόνου Eduard Teller είχε δημοσιεύσει μια εργασία στην οποία πρότεινε την αποτροπή του «φαινομένου του θερμοκηπίου» με την ελευθέρωση στην ατμόσφαιρα σωματιδίων που θα ανακλούσαν το ηλιακό φως. Αλλά και οPaul Crutzen, που βραβεύτηκε με το Βραβείο Νόμπελ στην δεκαετία του ’80, σε πρόσφατη δημοσίευσή του ανέφερε ότι εάν ελευθερώσουμε σωματίδια (όπως σωματίδια του θείου) στην ατμόσφαιρα, θα μιμηθούμε τις εκρήξεις ηφαιστείων (όπως αυτό του Pinatubo) και έτσι θα αποτρέψουμε τις σοβαρές επιπτώσεις του «φαινομένου του θερμοκηπίου».

– Εάν είναι έτσι, τότε γιατί οι… «δράστες» των αεροψεκασμών δεν αναγνωρίζουν επίσημα ότι πραγματοποιούν αυτά τα πειράματα για το καλό της ανθρωπότητας; Μήπως Δρ. Κατσαρέ συμβαίνει κάτι άλλο;
- Αρχικά πρέπει να πούμε, ότι το Αλουμίνιο και το Βάριο είναι υλικά που όταν πέσουν στο έδαφος μολύνουν ανθρώπους, υδροφόρο ορίζοντα και τροφική αλυσίδα.

Γι’ αυτό και αναζητούν τρόπους ώστε αυτά τα σωματίδια να παραμένουν στον ουρανό για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και έχουν σημειώσει κάποια πρόοδο σ’ αυτό.

Δεύτερον, τέτοια πειράματα δεν μπορούν να γίνουν πάνω από τη χώρα που τα πραγματοποιεί, γιατί τότε αυτή θα αποδείξει την ταυτότητά της. Συγχρόνως, τέτοια πειράματα πρέπει να γίνουν πάνω από το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη, για να εκτιμηθεί η αποτελεσματικότητά τους.

Επιπλέον, το άρθρο 6 του Κανονισμού των Ηνωμένων Εθνών απαγορεύει να γίνονται πειράματα για την μεταβολή του κλίματος. Να γιατί τα εν λόγω πειράματα γίνονται όπως γίνονται…

Ξαναλέω, ότι μετά τους πολυσυζητημένους αεροψεκασμούς πολλοί άνθρωποι υποστηρίζουν ότι αισθάνονται πονοκεφάλους, ζαλάδες, έντονη κούραση, συμπτώματα γρίππης και ψυχική κατάπτωση. Όλα αυτά θα μπορούσαν να συμβούν αν ενδεχομένως περιέχονται διάφορα χημικά στις λευκές «ουρές» που αφήνουν πίσω τους τα αεροπλάνα.

Αξιωματούχοι χωρών του ΝΑΤΟ έχουν αφήσει να διαρρεύσει, ότι γίνονται πειράματα άμεσου εμβολιασμού του πληθυσμού για την αντιμετώπιση ενδεχόμενης βιολογικής τρομοκρατίας, δηλαδή εάν τρομοκράτες μολύνουν τον πληθυσμό με κάποιο μεταδοτικό ιο.

Η ανθρωπότητα έχει εμπειρία τέτοιων μυστικών πειραμάτων («Μανχάταν πρότζεκτ», χημικά αέρια για την πραγματοποίηση «χημικού πολέμου» κ.ά.). Και χαρακτηριστική είναι η επιχείρηση «Agent orange» («πορτοκαλής παράγοντας») που έγινε στον πόλεμο του Βιετνάμ.

Εκει, τα Αμερικανικά αεροπλάνα ράντιζαν με τον «πορτοκαλή παράγοντα» τα βιετναμέζικα δάση για να απογυμνώσουν τα δέντρα από τα φύλλα τους και να εντοπίζουν πιο εύκολα τους Βιετκόνγκ. Όμως ο «πορτοκαλής παράγοντας» περιείχε διοξείδιο που προκάλεσε εκατοντάδες θανάτους και πάνω από 1.000.000  θύματα καρκινογενέσεων και τερατογενέσεων που συνεχίζονται ακόμα και σήμερα.

Όπως, πρόσφατα αποκαλύφτηκε, μετά το αποτρόπαιο συμβάν στο Τσερνομπίλ το ραδιενεργό νέφος κατευθυνόταν προς την Μόσχα.

Γι’ αυτό και οι Ρώσοι ψέκασαν τον ουρανό με χημικά και προκάλεσαν βροχή, ώστε το ραδιενεργό νέφος να «πέσει» πριν φτάσει στην Μόσχα. Αυτό βέβαια σημαίνει ότι μόλυνε άλλες περιοχές της Ουκρανίας…

Να γιατί ενώ τίποτε δεν αναφέρεται επισήμως κυκλοφορούν διάφορα σενάρια συνωμοσίας, όπως π.χ. ότι «μας ραντίζουν με χημικά για να εξοντώσουν τα οργανικά πιο αδύναμα μέλη του πληθυσμού και έτσι να αντιμετωπισθεί το φαινόμενο του υπερπληθυσμού»!..

Γενικά, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που διάφορα πειράματα (π.χ. με αέρια χημικού πολέμου) έγιναν κατά την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου και μόνο σήμερα, 50 χρόνια αργότερα, μαθαίνουμε γι’ αυτά…
– Υπάρχει κάποια σύνδεση των λεγόμενων «χημικών ουρών» με το επίσης πολυσυζητημένοHAARP;
–Το HAARP (High Frequency Active Auroval Research Project), Υψηλής Συχνότητας Ατμοσφαιρικό Ερευνητικό Πρόγραμμα, είναι μια εγκατάσταση αποτελούμενη από 130 κεραίες υψηλής συχνότητας, όλες πάνω από 40 μ. ύψος.

Οι κεραίες αυτές εκπέμπουν ακτινοβολία η οποία φθάνει μέχρι την ιονόσφαιρα, το ανώτερο τμήμα της ατμόσφαιρας. Εκεί η ακτινοβολία τους επηρεάζει την ιονόσφαιρα, με αποτέλεσμα φορτισμένα σωματίδια (ιόντα) να εισέρχονται στη Γη έχοντας τη δυνατότητα να προκαλέσουν βραχυκύκλωμα σε κάθε τι που κινείται ή λειτουργεί ηλεκτρονικά.

Ετσι αεροπλάνα, πλοία, τραίνα, σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής μπορούν να υποστούν βραχυκύκλωμα και να αδρανοποιηθούν.

Ενας τέτοιος σταθμός υπάρχει στην πόλη Γουάκον της Αλάσκας των ΗΠΑ. Και παρόλο που οι ΗΠΑ αναγνωρίζουν ότι στο σταθμό αυτό γίνονται πειράματα για να βελτιωθούν οι επικοινωνίες μεταξύ των υποβρυχίων σε μεγάλα βάθη, ή για τον εντοπισμό ανταρτών, ή αποθηκών εκρηκτικών σε μεγάλο βάθος εντός της Γης, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο κατασκευής όπλων μαζικής καταστροφής…

Είναι προφανές, ότι ένα σύστημα όπως το HAARP, που μπορεί να προκαλέσει βραχυκύκλωμα σε ό,τι κινείται, μπορεί να οδηγήσει μια χώρα σε άμεση παράδοση χωρίς καμία απώλεια του επιτιθέμενου που το διαθέτει.

Μια τέτοια επιθετική ενέργεια μικρής έκτασης λέγεται ότι δοκιμάστηκε κατά την εισβολή των Αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων στο Ιράκ, ενώ οι «χημικές ουρές» πιθανολογείται ότι μπορούν να παίξουν βοηθητικό αλλά πάντως σημαντικό ρόλο στο βραχυκύκλωμα (black out) μιας ευρύτερης περιοχής.

Παράλληλα υποστηρίζεται, ότι το πείραμα ΗΑΑRP μπορεί σε συνδυασμό με τις «χημικές ουρές» να προκαλέσει μεγάλης διάρκειας περιόδους ξηρασίας ή κατακλυσμιαίες βροχές για μεγάλο χρονικό διάστημα και έτσι να χρησιμοποιηθεί εις βάρος μιας εχθρικής χώρας, η οποία μπορεί πιο εύκολα να εξαναγκασθεί σε παράδοση.

Θα προσθέσω, ότι – όπως έχει αναφερθεί – το ίδιο σύστημα μπορεί να προκαλέσει και ισχυρούς σεισμούς (πάνω από 7 Richter), εκμηδενίζοντας μια εχθρική χώρα…
– Όπως μάθαμε, πρόσφατα βρεθήκατε στην Κύπρο, όπου συμμετείχατε ως προσκεκλημένος στη συζήτηση της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Περιβάλλοντος της Κυπριακής Βουλής, για τις «χημικές ουρές» και το πείραμα HAARP. Θα θέλατε να μας πείτε τι συζητήθηκε εκεί;
–Στις 7.10.2010 πραγματοποιήθηκε συνεδρίαση της εν λόγω επιτροπής της Κυπριακής Βουλής, στην οποία εκτός από τους βουλευτές όλων των κομμάτων που μετέχουν στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Περιβάλλοντος είχαν προσκληθεί και παρευρίσκονταν ανώτατοι αξιωματούχοι από τα υπουργεία Εξωτερικών, Εθνικής Αμυνας, Περιβάλλοντος, Υγείας, Γεωργίας και Εσωτερικών της Κύπρου.

Επίσης συμμετείχαν, κατόπιν προσκλήσεως, Ανώτατοι κρατικοί λειτουργοί από την Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας, τη Μετεωρολογική Υπηρεσία, την Υπηρεσία Υδάτων, την Ενωση Δήμων και Κοινοτήτων, τη Δασική Υπηρεσία κ.ά. καθώς και εκπρόσωποι του Κινήματος Πολιτών, αλλά και εκπρόσωποι της στρατιωτικής βάσης του Ακρωτηρίου.

Παρενθετικά αναφέρω, ότι πολλοί Κύπριοι υποπτεύονται πως οι πραγματοποιούμενοι και στη Μεγαλόνησο «χημικοί αεροψεκασμοί» γίνονται από αεροπλάνα που απογειώνονται από το αεροδρόμιο της στρατιωτικής βάσης του Ακρωτηρίου και ξαναπροσγειώνονται σ’ αυτό.

Στην συνεδρίαση, της 7.10.2010 μετά από εκτεταμένη συζήτηση τελικά έγινε δεκτή η ακόλουθη πρότασή μου:

Πειραματικά αεροπλάνα να απογειωθούν κατά την διάρκεια των «χημικών αεροψεκασμών» και να συλλέξουν σε ειδικά φίλτρα τις χημικές ουσίες που περιέχονται στις «ουρές», που αφήνουν τα αεροπλάνα, προκειμένου αυτές να υποβληθούν σε χημικές και βιολογικές αναλύσεις. Ετσι θα διαπιστωθεί υπεύθυνα η σύσταση των εν λόγω «ουρών», που προβληματίζουν και ανησυχούν όχι μόνο τους Κύπριους αλλά και τους κατοίκους της Ελλάδος και άλλων χωρών.
– Δρ. Κατσαρέ, ως έγκυρος επιστήμονας τι θα θέλατε να πείτε σε όλους όσους αμφισβητούν την πραγματοποίηση «χημικών αεροψεκασμών»;
–Υπάρχει ένας νέος κλάδος στην επιστήμη που ονομάζεται Γεωμηχανική.

Η Γεωμηχανική προτείνει λύσεις για προβλήματα που αντιμετωπίζει ο πλανήτης, όπως το «φαινόμενο του θερμοκηπίου». Ανάμεσα στις λύσεις που η Γεωμηχανική προτείνει για την αντιμετώπιση του φαινομένου αυτού είναι και οι «χημικοί αεροψεκασμοί».

Προτάσεις της Γεωμηχανικής συζητήθηκαν στο ευρύτερο πλαίσιο της Διάσκεψης για την Κλιματική Αλλαγή που έγινε στην Κοπεγχάγη τον Δεκέμβριο του 2009, ενώ πρόσφατα παραγματοποιήθηκαν δύο διεθνή συνέδρια που πρότειναν την εφαρμογή των προτάσεων της Γεωμηχανικής.

Το ένα από τα συνέδρια αυτά έγινε στην Καλιφόρνια με τη συμμετοχή κορυφαίων ειδικών επιστημόνων και το άλλο στο Λονδίνο από τη Βασιλική Εταιρεία Επιστημών. Τον περασμένο Μάιο έγινε και ένα Συνέδριο Πολιτών στο Βέλγιο, στο οποίο συμμετείχαν πολλοί από όσους αντιδρούν στις προτάσεις της Γεωμηχανικής.

Υπογραμμίζουμε, ότι στις ΗΠΑ ο Αμερικανός Γερουσιαστής Kuchinich σε έκθεσή του στο Κογκρέσο πρότεινε την απαγόρευση των «χημικών αεροψεκασμών», διότι – όπως υποστήριζε – απειλούν την υγεία των ανθρώπων αλλά και το περιβάλλον και ενδεχομένως χρησιμοποιηθούν ως όπλα μαζικής καταστροφής…

Όμως, στην τελική έκθεσή του όλα αυτά είχαν… αφαιρεθεί, ενώ σε κάποιους έχουν γίνει συστάσεις να μην ομιλούν για το θέμα αυτό.

Και λέγεται, ότι έχουν γίνει και απειλητικοί εκβιασμοί με στόχο την επιβολή σιωπής σε όσους ασχολούνται συστηματικά με τις ουράνιες «χημικές ουρές» και τα αεροπλάνα που τις δημιουργούν.

Θα υπενθυμίσω δε, ότι σε σχετικές επερωτήσεις που έγιναν στην Ελληνική Βουλή (από βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, όταν αυτό ήταν αξιωματική αντιπολίτευση, τον ΣΥΡΙΖΑ, τον ΛΑ.Ο.Σ. και το ΚΚΕ) τα υπουργεία Εθνικής Αμυνας, Γεωργίας, Περιβάλλοντος και Μεταφορών, από τα οποία ζητήθηκε να απαντήσουν σ’ αυτές, δήλωσαν άγνοια για τις μυστηριώδεις ουράνιες «δραστηριότητες», ή αναρμοδιότητα…

Επίσης από Ολλανδό ευρωβουλευτή έγινε ερώτηση στην Ευρωβουλή, στον Επίτροπο Περιβάλλοντος κ. Σταύρο Δήμα, ο οποίος απάντησε ότι είναι γνωστά τα περί «αεροψεκασμών» αλλά δεν μπορεί να δοθεί κάποια επίσημη απάντηση…

Και θα τονίσω, ότι μέχρι πριν από λίγο καιρό όσοι από μας υποστήριζαν ότι πράγματι γίνονται ή προγραμματίζονται «χημικοί αεροψεκασμοί», τότε αυτοί από κάποιους χαρακτηρίζονταν ως «ουτοπικοί», «αιθεροβάμονες», «φαντασιόπληκτοι» ή «συνωμοσιολόγοι».

Όμως τώρα, ελάχιστοι από αυτούς τους δύσπιστους επιμένουν στις απόψεις τους, ενώ μεγάλη νίκη των κινημάτων πρωτοβουλίας κατά των αεροψεκασμών αποτέλεσε η απόφαση της Επιτροπής Περιβάλλοντος των Ηνωμένων Εθνών στην διάσκεψη που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στην Ιαπωνία. Στην διάσκεψη αυτή, ελήφθη η πολύ σημαντική απόφαση να ανασταλούν για πέντε χρόνια τα πειράματα που γίνονται με «χημικούς αεροψεκασμούς» αλλά και οι «λύσεις» που προτείνει η Γεωμηχανική.
– Κλείνοντας την αποκαλυπτική και εξόχως ενδιαφέρουσα αποκλειστική συνέντευξή σας στην «Ε.Ω.Κ.», για την οποία και σας ευχαριστούμε, τι άλλο θα θέλατε να προσθέσετε Δρ. Κατσαρέ;
–Θεωρώ αναγκαίο να τονίσω τα ακόλουθα:

α) Είναι υποχρέωση της Πολιτείας να αναζητήσει αν γίνονται τέτοιου είδους «χημικοί αεροψεκασμοί» στη χώρα μας. Και αν γίνονται, για ποιο λόγο και με ποιες επιπτώσεις (άμεσες ή μελλοντικές) στην υγεία των Ελλήνων και στο περιβάλλον.

β) Να γίνουν από τις αρμόδιες υπηρεσίες της Πολιτείας πειράματα, ώστε να διαπιστωθεί η πραγματοποίηση ή μη «χημικών αεροψεκασμών» και ακολούθως να ενημερωθεί υπεύθυνα ο Ελληνικός λαός.

Και εάν η απάντηση των πειραμάτων είναι θετική, να ενημερωθεί επίσης ο λαός από πού απογειώνονται και πού προσγειώνονται τα μυστηριώδη αεροπλάνα που πραγματοποιούν τους «χημικούς αεροψεκασμούς», καθώς και για ποιο λόγο γίνονται αυτά τα πειράματα.

γ) Να κινητοποιηθούν οι πολίτες και να απαιτήσουν να πληροφορηθούν εάν γίνονται ή προγραμματίζεται να γίνουν τέτοιου είδους πειράματα και για ποιο σκοπό.

ΦΘΟΡΙΟ-ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ ΣΕ ΟΔΟΝΤΟΠΑΣΤΑ ΚΑΙ ΝΕΡΟ

 

 

“Πες ένα ψέμα αρκετά δυνατά και για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα και ο κόσμος θα το πιστέψει. Αδόλφος Χίτλερ

“Η Φθορίωση είναι η μεγαλύτερη υπόθεση επιστημονικής απάτης του αιώνα”.
- Robert Carlton, Ph.D, πρώην επιστήμονας EPA, 1992

Η συνωμοσία του Φθορίου

Η ιστορία της αναγκαστικής χορήγησης φθορίου στον άνθρωπο μέσω της φθορίωσης του πόσιμου νερού είναι στολισμένη με εκατοντάδες ψέματα, απληστία και εξαπάτηση. Οι κυβερνήσεις που προσθέτουν φθόριο στο πόσιμο νερό επιμένουν ότι είναι ασφαλής, ωφέλιμη και αναγκαία διαδικασία, όμως, τα επιστημονικά στοιχεία δείχνουν ότι δεν είναι ασφαλής η κατανάλωση φθορίου και πως στις περιοχές όπου φθοριώνονται τα αποθέματα πόσιμου ύδατος σημειώνονται υψηλότερα ποσοστά καρκίνου, φθορίωσης δοντιών, οστεοπόρωσης και άλλων προβλημάτων υγείας.

Λόγω της πίεσης που ασκεί η βιομηχανία αλουμινίου, οι φαρμακευτικές εταιρείες και οι κατασκευαστές όπλων, εξακολουθεί να προστίθεται φθόριο στο πόσιμο νερού ολόκληρης της Βόρειας Αμερικής. Οι πρόσφατες νομικές ενέργειες κατά των εταιρειών ύδρευσης που φθοριώνουν το πόσιμο νερό, έχει δημιουργήσει ένα τέτοιο προηγούμενο, που θα καθιστούσε αδύνατη την υποβολή νέων μηνύσεων ενάντια σε προμηθευτές φθοριομένου νερού. Υπάρχει μια αυξανόμενη αντίσταση ενάντια στην προσθήκη τοξικού φθορίου στην παροχή νερού, αλλά δυστυχώς, επειδή το φθόριο έχει γίνει “η ψυχή της σύγχρονης βιομηχανικής οικονομίας” (Bryson 2004), “παίζονται” τεράστια χρηματικά ποσά αυτών που εγκρίνουν τη φθορίωση του νερού. Έτσι τα ψέματα για τα οφέλη της φθορίωσης του νερού θα συνεχίσουν να τροφοδοτούν τη δημόσια ενημέρωση, όχι για να προωθήσουν τα οφέλη για την υγεία σε ένα μεγάλο αριθμό ατόμων, αλλά το κέρδος του στρατιωτικό-βιομηχανικού συμπλέγματος.

 
Η ιστορία αρχίζει το 1924 , όταν η Interessen Gemeinschaft Farben (IG Farben), μια γερμανική εταιρεία κατασκευής χημικών, άρχισε τη λήψη δανείων από αμερικανικές τράπεζες, προχωρώντας σταδιακά στη δημιουργία του τεράστιου IG Farben καρτέλ (θα τη θυμάστε φαντάζομαι την εταιρία σε σχέση με την πρόσφατη έρευνα περί “περιβαλλοντικών οργανώσεων” και WWF…). 

Το 1928 ο Henry Ford και η American Standard Oil Company ( οι Rockefellers) συγχωνεύθηκαν με την IG Farben. Στις αρχές της δεκαετίας του 1930 υπήρχαν πάνω από εκατό αμερικανικές εταιρείες, είχαν θυγατρικές και συνεργάζονταν με τη Γερμανία. Η I.G. Farben Αμερικής ελέγχονταν από μια εταιρεία χαρτοφυλακίου, την American IG Farben, στο διοικητικό συμβούλιο
της οποίας αναφέρονται οι:

• Edsel Ford, πρόεδρος της Ford Motor Company,
• Chas. E. Mitchell, πρόεδρος της National City Bank of New York των Rockefeller,

• Walter Teagle, Πρόεδρος του Standard Oil Νέας Υόρκης,

• Paul Warburg, πρόεδρος της Federal Reserve και αδελφός του Max Warburg, χρηματοδότη του γερμανικού πολέμου,

• Herman Metz, διευθυντής της Τράπεζας Manhattan, που ελέγχεται από τους Warburgs, και
• μια σειρά από άλλα μέλη, τρία από τα οποία καταδικάστηκαν ως εγκληματίες πολέμου για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας κατά τη διάρκεια του Γερμανικού πολέμου.

Το 1939 στα πλαίσια της συμφωνίας Alted, ανάμεσα στην αμερικανική εταιρεία Αλουμινίου ALCOA (American Aluminum Company), που τότε ήταν ο μεγαλύτερος παραγωγός φθοριούχου νατρίου στον κόσμο, και την Dow Chemical Company μετέφεραν η τεχνολογία τους στη Γερμανία. Η Colgate, η Kellogg, η Dupont (τις πρώτες τις ξέρετε μέχρι σήμερα πολύ καλά, την τελευταία την συναντάμε επίσης συχνότατα εξ αιτίας της εμπλοκής της στα μεταλλαγμένα και γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα -κολοσσός στα χημικά και παραγωγός ινών ναύλον) και πολλές άλλες εταιρείες τελικά υπέγραψαν συμφωνίες σύμπραξης με την IG Farben, δημιουργώντας ένα ισχυρό λόμπι που έχει βαπτιστεί “η μαφία του φθορίου” (Stephen 1995).

Στο τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η αμερικανική κυβέρνηση έστειλε τον Charles Eliot Perkins, ερευνητή στο χώρο της χημείας, της βιοχημεία, της φυσιολογίας και της παθολογίας, για να αναλάβει τα μεγάλα χημικά εργοστάσια Farben στη Γερμανία. Οι γερμανικοί χημικοί μίλησαν τότε στον Perkins για ένα καθεστώτος που είχαν διαμορφώσει κατά τη διάρκεια του πολέμου, το οποίο είχε υιοθετήσει και προσαρμόσει το γερμανικό Γενικό Επιτελείο. Του περιέγραψαν στην ουσία την προσπάθειά τους να έχουν τον έλεγχο του πληθυσμού σε οποιαδήποτε περιοχή, εφαρμόζοντας μαζική “θεραπευτική” αγωγή μέσω του πόσιμου νερού, το οποίο προηγουμένως μόλυναν με φθοριούχο νάτριο. Πρόκειται για μια τακτική που χρησιμοποιήθηκε στα γερμανικά και ρωσικά στρατόπεδα αιχμαλώτων πολέμου, ώστε να κάνουν τους φυλακισμένους “ηλίθιους και πειθήνιους” (Stephen 1995).

Η Farben κατά τη διάρκεια του πολέμου είχε αναπτύξει σχέδια φθορίωσης των κατεχόμενων χωρών, διότι είχε διαπιστωθεί ότι με τη φθορίωση προκαλούνται ελαφρές ζημιές σε ένα συγκεκριμένο τμήμα του εγκεφάλου, καθιστώντας πιο δύσκολο στο άτομο που υφίσταται τη φθορίωση να υπερασπιστεί την ελευθερία του και καθιστά το άτομο πιο πειθήνιος απέναντι στην εξουσία. Το φθόριο είναι μία από τις ισχυρότερες αντι-ψυχωτικές ουσίες που είναι γνωστές και περιέχεται στο 25% των ισχυρών ηρεμιστικών.

Δεν προκαλεί βέβαια έκπληξη ότι το καθεστώς του Χίτλερ εφάρμοζε τον ελέγχου του νου μέσω χημικών ουσιών, αλλά ο Αμερικανικός Στρατός συνέχισε την ναζιστική έρευνα, διερευνώντας για τεχνικές που θα ήταν χρήσιμες στην εξουδετέρωση του εχθρού ή τον εμποτισμό με φάρμακα ενός ολόκληρου έθνους. Όπως αναφέρεται στην έκθεση Rockefeller, μια σύντομη ενημέρωση για τις ενέργειες της CIA, «το πρόγραμμα των ναρκωτικών** ήταν μέρος ενός πολύ μεγαλύτερου προγράμματος της CIA που αφορούσε τη μελέτη για τον έλεγχο της συμπεριφοράς του ανθρώπου” (Stephen 1995).

Ο «μύθος πρόληψης της τερηδόνας» που συνδέεται με το φθόριο, προέρχεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες του 1939, όταν ένας επιστήμονας, ο Gerald J. Cox, -που εργαζόταν για την ALCOA, τη μεγαλύτερη παραγωγό τοξικών αποβλήτων φθορίου που τότε απειλούνταν με αγωγές για να καταβάλει αποζημιώσεις εξαιτίας βλαβών που προκάλεσε με τα απόβλητα φθορίου-, χρησιμοποίησε φθόριο σε αρουραίους στο εργαστήριο του, καταλήγοντας στο “συμπέρασμα” ότι το φθόριο μειώνει το “σάπισμα” των δοντιών και υποστήριξε ότι πρέπει να προστεθεί στο νερού του έθνους. Το 1947, ο Oscar R. Ewing, δικηγόρος της ALCOA για πολύ καιρό, διορίστηκε επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας (Federal Security Agency), μια θέση που τον έθεσε ταυτόχρονα επικεφαλή της Υπηρεσίας Δημόσιας Υγείας (Public Health Service – PHS). Κατά τη διάρκεια των επόμενων 3ων ετών, 87 νέες αμερικανικές πόλεις άρχισαν να φθοριώνουν το πόσιμο νερό τους, συμπεριλαμβανομένου της πόλης Michigan όπου έτρεχε πιλοτικά η μελέτη φθορίωσης του νερού, καταργώντας έτσι τα αντικειμενικά κριτίρια της επιστημονικής μελέτης για την ασφάλειας και την ωφέλεια της παροχής φθορίου, πριν καν ολοκληρωθεί ποτέ η μελέτη.

Η αμερικανική “εκπαίδευση και έρευνα”, χρηματοδοτήθηκε από την Βιομηχανία Αλουμινίου, Λιπασμάτων και Βιομηχανίας Όπλων που αναζητούσε μια διέξοδο για να ξεφορτωθεί μεν όλη την ποσότητα των βιομηχανικών αποβλήτων φθορίου, έχοντας ταυτόχρονα όμως και κέρδος. Η «ανακάλυψη» πως (τάχα) επωφελήθηκαν τα δόντια από το φθόριο, πληρώθηκε από τον βιομηχανικό κλάδο που έπρεπε να υπερασπιστεί τον εαυτό του απέναντι σε “αγωγές από εργαζομένους και κοινότητες που είχαν δηλητηριαστεί από τις βιομηχανικές εκπομπές φθορίου” (Bryson 1995) και έτσι μετέτρεψαν μία υποχρέωση σε πλεονέκτημα.

Η σωστή απομάκρυνση του φθορίου, που ήταν ένα συστατικό αποβλήτων από διαδικασίες κατασκευής εκρηκτικών υλών, λιπασμάτων και άλλων «ειδών ανάγκης», ήταν μία πολύ δαπανηρή διαδικασία και μέχρι τη στιγμή που ανακαλύφθηκε μια «χρήση» στην Αμερική, η πρόσθεση του δηλαδή στην υδροδότηση, η ουσία θεωρούνταν μόνο τοξικό, επικίνδυνο απόβλητο. (Θυμηθείτε εδώ και άλλες τέτοιες πρακτικές… ακόμη και στη χώρα μας όπου βιομηχανίες για να αποφύγουν τη σωστή διαχείριση των αποβλήτων τους χρηματοδοτούν έρευνες ώστε να βρεθεί κάποια χρησιμότητα για τα -πιθανών- επικίνδυνα απόβλητα τους…) Μέσω μίας ύπουλης εκ νέου δημόσιας εκπαίδευσης που εφαρμόστηκε, το φθόριο, το απόβλητο, έγινε η δραστική ουσία φθοριούχων παρασιτοκτόνων, μυκητοκτόνων, ποντικοφάρμακων, αναισθητικών, ηρεμιστικών φθοριούχων φαρμακευτικών προϊόντων, καθώς και μιας σειράς βιομηχανικών και οικιακών προϊόντων, φθοριούχων οδοντιατρικών διαλυμάτων για πλύσεις και οδοντόκρεμες.

Το φθόριο αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του εισοδήματος βιομηχανικών και φαρμακευτικών εταιριών -της τάξης πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων, ώστε για όποιους προσπαθήσουν οποιαδήποτε ανάκληση του, από τη στιγμή που υποστηρίζονται οικονομικά οι μελέτες αυτών που είναι υπέρ της φθορίωσης,

• καθίστατε οικονομικά αδύνατη,
• νομικά αδιανόητη και
• δυνητικά καταστροφική για την καριέρα και τη φήμη τους.

(Ποιός να τα βάλει με τα “μεγαθήρια”?)

Ο Edward Bernays, γνωστός επίσης και ως ο πατέρας του PR*(Public relations) ή ο original spin doctor, χρηματοδοτούμενος από βιομηχάνους των ΗΠΑ σε μια προσπάθεια να ενθαρρυνθεί η δημόσια αποδοχή του φθορίου, ξεκίνησε μια εκστρατεία εξαπάτησης για να πείσει την κοινή γνώμη. Ο Barnays έλεγε χαρακτηριστικά:

“μπορείτε να καταστήστε αποδεκτή σχεδόν οποιαδήποτε ιδέα εάν οι γιατροί είναι υπέρ της. Οι πολίτες είναι διατεθειμένοι να αποδεχθούν ένα γιατρό, διότι αποτελεί μια “αρχή” για τους περισσότερους ανθρώπους, ανεξάρτητα από το πόσο αυτός γνωρίζει ή δεν γνωρίζει”(Bryson 2004).

Οι γιατροί που ενέκριναν τη φθορίωση δεν γνώριζαν ότι οι έρευνες ασφάλειας που ενοχοποιούσαν το φθόριο ή αποσιωπούνταν ή δεν διεξαγόταν καν. Το Φθόριο εξομοιώθηκε με την επιστημονική πρόοδο και εφόσον είχε παρουσιαστεί στο κοινό ως ενισχυτική για την υγεία ουσία, προστέθηκε και στο περιβάλλον για το “καλό”των παιδιών. Εκείνοι που αντιτίθενται στη φθορίωση είχαν απορριφθεί ως μανιακοί, κομπογιαννίτες και τρελοί.

Το Φθόριο έγινε αδιαπέραστο στην κριτική διότι έδρασε μια αδυσώπητη επιθετική επικοινωνιακή πολιτική (PR), αλλά και λόγω της συνολικής του τοξικότητας. Σε αντίθεση με τις χημικές ουσίες που έχουν χαρακτηριστικά αποτελέσματα (αφήνουν την “υπογραφή” τους), το φθόριο, είναι ένα συστημικό δηλητήριο, που παράγει μια ολόκληρη σειρά από προβλήματα υγείας, γι ‘αυτό τα αποτελέσματα του είναι πιο δύσκολο να διαγνωστούν (ως αποτελέσματα της δράσης του).

Πρόσφατα αποχαρακτηρισμένα αμερικανικά στρατιωτικά έγγραφα όπως του Manhattan Project, φανερώνουν πως το φθόριο είναι το κλειδί στη χημική παραγωγή ατομικής βόμβας και εκατομμύρια τόνοι φθορίου ήταν απαραίτητοι για την κατασκευή βόμβων ουρανίου και πλουτωνίου. Η δηλητηρίαση από Φθόριο -και όχι η ακτινοβολία- αναδείχθηκε ως ο μεγαλύτερος χημικός κίνδυνος για την υγεία τόσο των εργαζομένων όσο και των γύρω κοινοτήτων.

Οι επιστήμονες που εργάστηκαν για την ατομική βόμβα, είχαν διαταχθεί να παράσχουν στοιχεία χρήσιμα για την άμυνα σε περίπτωση προσφυγής σε δικαστική αγωγή, οπότε άρχισαν κρυφά δοκιμές φθορίου σε ανυποψίαστους ασθενείς νοσοκομείων και σε διανοητικά καθυστερημένα παιδιά. “Ο Αύγουστος 1948, Εφημερίδα του Αμερικανικού Οδοντιατρικού Συνδέσμου (American Dental Association) δείχνει ότι τα αποδεικτικά στοιχεία των δυσμενών επιπτώσεων από το φθόριο είχαν λογοκριθεί από την Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας των ΗΠΑ για λόγους “εθνικής ασφάλειας”(Griffiths 1998). Η μόνη έκθεση που δημοσιεύτηκε δήλωνε ότι το φθόριο είναι ασφαλές για τον άνθρωπο στο μικρές δόσεις.

Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, ο Dr. Harold C. Hodge, που ήταν τοξικολόγος για τον αμερικανικό στρατό στο Manhattan Project, ήταν ο πρώτος επιφανής επιστήμονας που υποστήριξε την φθορίωση του νερού. Ενώ όμως ο Δρ Hodge ήταν καθησυχαστικός στα συνέδρια για την ασφάλεια της φθορίωσης νερού, συγκαλυμμένα διεξήγαγε ένα από τα πρώτα πειράματα φθορίωσης του νερού των ανυποψίαστων πολιτών της Αμερικής στο Newburgh της Νέας Υόρκης και επιπλέον μελετούσε κρυφά τα βιολογικά δείγματα πολιτών του Newburgh στο εργαστήριο του στο Πανεπιστημίου του Rochester.

Δεδομένου ότι δεν υπήρξαν νομικά εμπόδια κατά την απόκρυψη των επιστημονικών δεδομένων, όταν δημοσιεύθηκε πως (δήθεν) το μοναδικό συμπέρασμα που προέκυπτε από αυτά τα πειράματα ήταν ότι το φθόριο ήταν ασφαλές σε χαμηλές δόσεις, η ίδια αυτή δήλωση στάθηκε ιδιαίτερα χρήσιμη για την ετυμηγορία του στρατού των ΗΠΑ που φοβόταν αγωγές για πρόκληση βλαβών μέσω του φθορίου, από τους εργαζομένους σε εργοστάσια πυρηνικής ενέργειας και τα εργοστάσια πυρομαχικών.

Η ρύπανση με φθόριο, ήταν ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετώπισαν νομικά οι βασικοί βιομηχανικοί τομείς των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου. Μια μυστική ομάδα δικηγόρων μεγάλων εταιρειών, γνωστή ως Επιτροπή Δικηγόρων Φθορίου (Fluorine Lawyers Committee), στα μέλη της οποίας περιλαμβάνονται η US Steel, ALCOA, Kaiser Aluminum, και Reynolds Metals, ανέθεσε μία έρευνα στo Εργαστήριο Kettering του Πανεπιστημίου του Cincinnati που “να παρέχει πυρομαχικά” (Bryson 2004) για τις εταιρείες εκείνες που θα χρειαζόταν να “αγωνιστούν”ενάντια σε ένα κύμα πολιτών με αξιώσεις για τη ζημία που τους προκλήθηκε με το φθόριο.

Η Επιτροπή των Δικηγόρων Φθορίου και οι “πρέσβεις” τους είχαν συχνή και προσωπική επαφή με τους ανώτερους υπαλλήλους του Ομοσπονδιακού Εθνικού Ινστιτούτου Οδοντιατρικής Έρευνας και είχαν συνεννοηθεί στο «θάψιμο» της 40χρονης μελέτης Kettering, η οποία έδειχνε ότι το φθόριο δηλητηρίαζε τους πνεύμονες και τους λεμφαδένες σε πειραματόζωα. Τα ιδιωτικά συμφέροντα, επεδίωκαν συστηματικά να καταστρέψουν τη σταδιοδρομία και να λογοκρίνουν πληροφορίες, εξασφαλίζοντας έτσι ότι

• ποτέ δεν θα χρηματοδοτούνταν επιστημονικές μελέτες που δημιουργούσαν αμφιβολίες για την ασφάλεια του φθορίου και πως
• ποτέ δεν θα δημοσιευόταν ακόμη και αν συνέβαινε να βρουν χρηματοδότηση.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, η έρευνα που διεξήγαγε στο Harvard η τοξικολόγος Phillis Mullenix έδειξε

• ότι το φθόριο στο νερό μπορεί να οδηγήσει σε μείωση του δείκτη νοημοσύνης και
• πως σε αρουραίους προκαλεί έντονα συμπτώματα που μοιάζουν με αυτά της διαταραχής της προσοχής και της υπερκινητικότητας (ADHD).

Μόλις λίγες ημέρες πριν γίνει δεκτή για δημοσίευση η έρευνα της Mullenix, απολύθηκε από τη θέση της διευθύντριας τοξικολογίας στο Forsyth Dental Center στη Βοστόνη. Στη συνέχεια το αμερικανικό Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας (NIH) απέρριψε την αίτηση της για άδεια, ώστε να συνεχίσει την έρευνα της σχετικά με τις επιπτώσεις του φθορίου στο κεντρικό νευρικό σύστημα, όταν μια ομάδα του NIH της είπε ότι “το φθόριο δεν έχει επιπτώσεις στο κεντρικό νευρικό σύστημα, ” (Griffiths 1998).

Παρά τα αυξανόμενα στοιχεία ότι είναι επιβλαβές για τη δημόσια υγεία, οι αμερικανικές ομοσπονδιακές και κρατικές υπηρεσίες υγείας και οι μεγάλοι οδοντιατρικοί και ιατρικοί οργανισμοί, όπως η American Dental Association (ADA), εξακολουθούν να προωθούν και να διαφημίζουν το φθόριο.

Η φθορίωση του Νερού συνεχίζεται, παρά την σθεναρή στάση εναντίον της από την πλευρά των επιστημόνων της ίδιας της Υπηρεσίας Προστασίας του Περιβάλλοντος (EPA), μέσω της Ένωσης τους με την ονομασία Chapter 280 (“κεφάλαιο 280″) του Εθνικού Θησαυροφυλακίου Ενώσεων Εργαζομένων (National Treasury Employees Union).

Ο Δρ Γουίλιαμ Hirzy, αντιπρόεδρος του Chapter 280 , δήλωσε ότι

“το φθόριο (που προστίθεται στο νερό των κοινοτήτων) είναι ένα επικίνδυνο απόβλητο και υπάρχουν σημαντικές αποδείξεις των δυσμενών επιπτώσεων του στην υγεία, σε αντίθεση με τη δημόσια αντίληψη, ενώ δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου στοιχεία για τα σημαντικά του οφέλη”. (Mullenix 1998).

Αν και το φθόριο είναι μέχρι πενήντα φορές πιο τοξικό από το διοξείδιο του θείου, ακόμη δεν έχει καταγραφεί ως ατμοσφαιρικός ρύπος στα αμερικανικά “νομοσχέδια για καθαρό αέρα” (Clean Air Act).

Χιλιάδες τόνοι βιομηχανικών αποβλήτων φθορίου χύνονται στις παροχές πόσιμου νερού σε όλη τη Βόρεια Αμερική, δήθεν για να βοηθήσουν τα αστραφτερά χαμόγελα των παιδιών μας, ενώ η μεγάλη βιομηχανία στις ΗΠΑ έχει το πλεονέκτημα να πετά στο περιβάλλον όσα απόβλητα φθορίου της αρέσει, χωρίς καμία υποχρέωση της για μέτρηση των εκπομπών και δίχως να θεωρούνται καν υπεύθυνοι για τη δηλητηρίαση ανθρώπων, ζώων ή της βλάστησης.

Τον Αύγουστο του 2003, το ΥΠΠ ζήτησε από το Εθνικό Συμβούλιο Έρευνας, το σκέλος της έρευνας της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών (NAS), να αξιολογήσουν εκ νέου τα πρότυπα ασφάλειας φθορίωσης του νερού μέσω της αναθεώρησης πρόσφατης επιστημονικής βιβλιογραφίας, διότι η τελευταία αναθεώρηση του 1993 είχε σημαντικά κενά στον τομέα της έρευνας .

“Ούτε η Αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) και ούτε το Εθνικό Ινστιτούτο για την Οδοντιατρική Έρευνα (NIDR), ούτε η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής Οδοντιατρικής έχει καμία απόδειξη σχετικά με την ασφάλεια ή την αποτελεσματικότητα φθορίου” (Sterling 1993).

Η Διεθνής Ακαδημία Στοματικής Ιατρικής και Τοξικολογίας (International Academy of Oral Medicine and Toxicology) έχει ταξινομήσει το φθόριο ως δίχως έγκριση οδοντιατρικό φάρμακο, λόγω είναι υψηλής τοξικότητας του ενώ στο Τοξικολογικό Πρόγραμμα του Εθνικού Ινστιτούτου Καρκίνου των ΗΠΑ (US National Cancer Institute Toxicological Program) έχει βρεθεί ότι το φθόριο είναι ένα “διφορούμενο καρκινογόνο” (Maurer 1990).

Επί του παρόντος, η κυβέρνηση των ΗΠΑ συνεχίζει να θεσπίζει περαιτέρω συστήματα φθορίωσης σε όλη τη χώρα, συμπεριλαμβανομένου του Νόμου περί Υδάτων (Water Act) που ψηφίστηκε το Νοέμβριο του 2003, ο οποίος νόμος κατέστησε πλέον αδύνατη κάθε αστική ή ποινική δίωξη σε βάρος των επιχειρήσεων ύδρευσης ως αποτέλεσμα προσθήκης φθορίου στο δημόσιο-πόσιμο νερό.

Σε μια κοινωνία όπου τα προϊόντα που περιέχουν αμίαντο, μόλυβδο, βηρύλλιο και πολλές άλλες καρκινογόνες ουσίες έχουν αποσυρθεί από την αγορά, προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι το φθόριο αγκαλιάζεται τόσο έντονα και τυφλά. Φαίνεται παράλογο ότι εμείς πληρώνουμε τη διάθεση των τοξικών αποβλήτων της χημικής βιομηχανίας με την πρόσθεση του στο νερό μας.

Η απόκρυψη των κινδύνων ρύπανσης του φθορίου από το κοινό είναι μια δουλειά συνωμοσίας καπιταλιστικού στυλ και επικών διαστάσεων, που επήλθε επειδή ένα ισχυρό λόμπι επιθυμεί να χειραγωγήσει την κοινή γνώμη, προκειμένου να προστατεύσει τα δικά της οικονομικά συμφέροντα.

“Αυτοί που χειρίζονται αυτόν τον αόρατο μηχανισμό της κοινωνίας αποτελούν αόρατη κυβέρνηση, η οποία είναι η πραγματική εξουσία αποφάσεων της χώρας μας… το μυαλό μας είναι μοντελαρισμένο, τα γούστα μας προσχεδιασμένα, οι ιδέες μας έχουν προ-προταθεί σε μεγάλο βαθμό από άνδρες για τους οποίους που δεν έχουμε ακούσει ποτέ” (Bernays 1991 ).

Η Ελληνική γλώσσα και τα βασικά χαρακτηριστικά της

Η γλώσσα μας

Η Αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις από τις οποίες 41.615 λέξεις. είναι από την Ελληνική γλώσσα.. (βιβλίο Γκίνες)

Η Ελληνική με την μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σ’ αυτήν δεν υπάρχουν όρια. (Μπιλ Γκέιτς, Microsoft).

Η Ελληνική και η Κινέζικη. είναι οι μόνες γλώσσες με...

συνεχή ζώσα παρουσία από τους ίδιους λαούς και...στον ίδιο χώρο εδώ και 4.000 έτη. Όλες οι γλώσσες θεωρούνται κρυφοελληνικές, με πλούσια δάνεια από τη μητέρα των γλωσσών, την Ελληνική. (Francisco Adrados, γλωσσολόγος).

Η Ελληνική γλώσσα έχει λέξεις για έννοιες οι οποίες παραμένουν χωρίς απόδοση στις υπόλοιπες γλώσσες,

όπως άμιλλα, θαλπωρή και φιλότιμο Μόνον η Ελληνική γλώσσα ξεχωρίζει τη ζωή από το βίο, την αγάπη από τον έρωτα. Μόνον αυτή διαχωρίζει, διατηρώντας το ίδιο ριζικό θέμα, το ατύχημα από το δυστύχημα, το συμφέρον από το ενδιαφέρον. Το εκπληκτικό είναι ότι η ίδια η Ελληνική γλώσσα μας διδάσκει συνεχώς πώς να γράφουμε σωστά. Μέσω της ετυμολογίας, μπορούμε να καταλάβουμε ποιός είναι ο σωστός τρόπος γραφής ακόμα και λέξεων που ποτέ δεν έχουμε δει ή γράψει.
Το «πειρούνι» για παράδειγμα, για κάποιον που έχει βασικές γνώσεις Αρχαίων Ελληνικών, είναι προφανές ότι γράφεται με «ει» και όχι με «ι» όπως πολύ άστοχα το γράφουμε σήμερα. Ο λόγος είναι πολύ απλός, το «πειρούνι» προέρχεται από το ρήμα «πείρω» που σημαίνει τρυπώ-διαπερνώ, ακριβώς επειδή τρυπάμε με αυτό το φαγητό για να το πιάσουμε.

Επίσης η λέξη «συγκεκριμένος» φυσικά και δεν μπορεί να γραφτεί «συγκεκρυμμένος», καθώς προέρχεται από το «κριμένος» (αυτός που έχει δηλαδή κριθεί) και όχι βέβαια από το «κρυμμένος» (αυτός που έχει κρυφτεί). Άρα το να υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο (π.χ. η, ι, υ, ει, οι κτλ) όχι μόνο δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αλλά αντιθέτως να μας βοηθάει στο να γράφουμε πιο σωστά, εφόσον βέβαια έχουμε μια βασική κατανόηση της γλώσσας μας.

Επιπλέον η ορθογραφία με την σειρά της μας βοηθάει αντίστροφα στην ετυμολογία αλλά και στην ανίχνευση της ιστορική πορείας της κάθε μίας λέξης. Και αυτό που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την καθημερινή μας νεοελληνική γλώσσα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι η γνώση των Αρχαίων Ελληνικών. Είναι πραγματικά συγκλονιστικό συναίσθημα να μιλάς και ταυτόχρονα να συνειδητοποιείς τι ακριβώς λές, ενώ μιλάς και εκστομίζεις την κάθε λέξη ταυτόχρονα να σκέφτεσαι την σημασία της.
Είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα να διδάσκονται τα Αρχαία με τέτοιο φρικτό τρόπο στο σχολείο ώστε να σε κάνουν να αντιπαθείς κάτι το τόσο όμορφο και συναρπαστικό.

Η ΣΟΦΙΑ

Στη γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο (την έννοια). Στην Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς αντίθετα με τις άλλες γλώσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα. Σε μια συνηθισμένη γλώσσα όπως τα Αγγλικά μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το σύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud, και από την στιγμή που το συμφωνήσουμε να ισχύει. Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Γι’ αυτό το λόγο πολλοί διαχωρίζουν τα Ελληνικά σαν «εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες «σημειολογικές» γλώσσες.
Μάλιστα ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός Βένερ Χάιζενμπεργκ είχε παρατηρήσει αυτή την σημαντική ιδιότητα για την οποία είχε πει «Η θητεία μου στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στην γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και στο εννοιολογικό της περιεχόμενο».
Όπως μας έλεγε και ο Αντισθένης, «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις». Για παράδειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γη (άρα=γή + έχων). Και πραγματικά, ακόμα και στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό να έχει κανείς δική του γη / δικό του σπίτι. Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει.
Βοή=φωνή + θέω=τρέχω. Ο Αστήρ είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέει ότι κινείται, δεν μένει ακίνητο στον ουρανό (α + στήρ από το ίστημι που σημαίνει στέκομαι).
Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότι πολλές φορές η λέξη περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιο τρόπο που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για τη σκέψη.
Για παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα, σιγά-σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει. Μας «φθίνει» – ελαττώνει ως ανθρώπους – και μας φθίνει μέχρι και την υγεία μας. Και, βέβαια, όταν αναφερόμαστε σε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε να μην τελειώνει, πως το λέμε; Μα, φυσικά, «άφθονο».
Έχουμε τη λέξη «ωραίος» που προέρχεται από την «ώρα». ∆ιότι για να είναι κάτι ωραίο, πρέπει να έλθει και στην ώρα του. Ωραίο δεν είναι το φρούτο όταν είναι άγουρο ή σαπισμένο και ωραία γυναίκα δεν είναι κάποια ούτε στα 70 της άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της. Ούτε το καλύτερο φαγητό είναι ωραίο όταν είμαστε χορτάτοι, επειδή, σε αυτή την περίπτωση, δεν μπορούμε να το απολαύσουμε.
Ακόμα έχουμε την λέξη «ελευθερία» για την οποία το «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά . Άρα βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι όταν έχεις τη δυνατότητα να πάς όπου αγαπάς. Πόσο ενδιαφέρουσα ερμηνεία!!!
Το άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι) επειδή όταν βλέπουμε (σε αρχική φάση οι Θεοί) ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας ευχαριστείται, αγάλλεται. Και από το θέαμα αυτό επέρχεται η αγαλλίαση. Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα δούμε ότι είναι σύνθετη από αγάλλομαι + ίαση(=γιατρειά). Άρα, για να συνοψίσουμε, όταν βλέπουμε ένα όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και γιατρευόμαστε. Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται άμεσα με τη σωματική μας υγεία.
Παρένθεση: και μια και το έφερε η «κουβέντα», η Ελληνική γλώσσα μας λέει και τι είναι άσχημο. Από το στερητικό «α» και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτε το λίγο.
Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην αντίστοιχη Λατινική λέξη για το άγαλμα (που μόνο Λατινική δεν είναι). Οι Λατίνοι ονόμασαν το άγαλμα, statua από το
Ελληνικό «ίστημι» που ήδη αναφέραμε, και το ονόμασαν έτσι επειδή στέκει ακίνητο. Προσέξτε την τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ των δύο γλωσσών, αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ εννοιολογικά, για τους Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα.
Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με τη σκέψη του ανθρώπου. Όπως λέει και ο George Orwell στο αθάνατο έργο του «1984», απλή γλώσσα σημαίνει και απλή σκέψη. Εκεί το καθεστώς προσπαθούσε να περιορίσει την γλώσσα για να περιορίσει την σκέψη των ανθρώπων, καταργώντας συνεχώς λέξεις.
«Η γλώσσα και οι κανόνες αυτής αναπτύσσουν την κρίση», έγραφε ο Μιχάι Εμινέσκου, εθνικός ποιητής των Ρουμάνων.
Μια πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου πνευματικά πολιτισμού. Το να μπορείς να μιλάς σωστά σημαίνει ότι ήδη είσαι σε θέση να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρκώς λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις.

Η ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ

Η Ελληνική φωνή κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «αυδή». Η λέξη αυτή δεν είναι τυχαία αφού προέρχεται από το ρήμα «άδω» που σημαίνει τραγουδώ.
Όπως γράφει και ο μεγάλος ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος:
«Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φώς θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα ποταμάκι που μουρμουρίζει. Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους, θα τους μιλήσω Ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε
γλώσσες. Μιλάνε Μεταξύ τους με μουσική».
Ο γνωστός Γάλλος συγγραφεύς Ζακ Λακαρριέρ επίσης μας περιγράφει την κάτωθι εμπειρία από το ταξίδι του στην
Ελλάδα:
«Άκουγα αυτούς τους ανθρώπους να συζητούν σε μια γλώσσα που ήταν για μένα αρμονική αλλά και
ακατάληπτα μουσική. Αυτό το ταξίδι προς την πατρίδα – μητέρα των εννοιών μας – μου απεκάλυπτε ένα άγνωστο
πρόγονο, που μιλούσε μια γλώσσα τόσο μακρινή στο
παρελθόν, μα οικεία και μόνο από τους ήχους της.
Αισθάνθηκα να τα έχω χαμένα, όπως αν μου είχαν πει ένα βράδυ ότι ο αληθινός μου πατέρας ή η αληθινή μου μάνα δεν ήσαν αυτοί που με είχαν αναστήσει».
Ο διάσημος Έλληνας και διεθνούς φήμης μουσικός Ξενάκης, είχε πολλές φορές τονίσει ότι η μουσικότητα της Ελληνικής είναι εφάμιλλη της συμπαντικής.
Αλλά και ο Γίββων μίλησε για μουσικότατη και γονιμότατη γλώσσα, που δίνει κορμί στις φιλοσοφικές αφαιρέσεις και ψυχή στα αντικείμενα των αισθήσεων. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν ξεχωριστά σύμβολα για νότες, χρησιμοποιούσαν τα ίδια τα γράμματα του αλφαβήτου.
«Οι τόνοι της Ελληνικής γλώσσας είναι μουσικά σημεία που μαζί με τους κανόνες προφυλάττουν από την παραφωνία μια γλώσσα κατ’εξοχήν μουσική, όπως κάνει η αντίστιξη που διδάσκεται στα ωδεία, ή οι διέσεις και υφέσεις που διορθώνουν τις κακόηχες συγχορδίες», όπως σημειώνει η φιλόλογος και συγγραφεύς Α.Τζιροπούλου-Ευσταθίου.
Είναι γνωστό εξάλλου πως όταν οι Ρωμαίοι πολίτες πρωτάκουσαν στην Ρώμη Έλληνες ρήτορες, συνέρρεαν να θαυμάσουν, ακόμη και όσοι δεν γνώριζαν Ελληνικά, τους ανθρώπους που «ελάλουν ώς αηδόνες».
∆υστυχώς κάπου στην πορεία της Ελληνικής φυλής, η μουσικότητα αυτή (την οποία οι Ιταλοί κατάφεραν και κράτησαν) χάθηκε, προφανώς στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας.
Να τονίσουμε εδώ ότι οι άνθρωποι της επαρχίας, του οποίους συχνά κοροϊδεύουμε για την προφορά τους, είναι πιο κοντά στην Αρχαιοελληνική προφορά από ό,τι εμείς οι άνθρωποι της πόλεως.
Η Ελληνική γλώσσα επιβλήθηκε αβίαστα (στους Λατίνους) και χάρη στην μουσικότητά της.
Όπως γράφει και ο Ρωμαίος Οράτιος «Η Ελληνική φυλή γεννήθηκε ευνοημένη με μία
γλώσσα εύηχη, γεμάτη μουσικότητα».