ΛΑΜΠΡΑ ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ΤΟ ΝΕΟΝ ΣΩΤΗΡΙΟΝ ΕΤΟΣ 2012 - ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΜΕΡΟΣ

"Γουστάρω λεύτερη και πλούσια ζωή"
Διονύσης Σαββόπουλος


3. Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΩΣ ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΩΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΚΟΔΑΙΜΟΝΙΑ

Πηγή της δυστυχίας είναι η άγνοια. Οι άνθρωποι αγνοούμε σε τι συνίσταται η δυστυχία και την θεωρούμε φυσιολογική κατάσταση. Η κατάντια αποτελεί μέσα στο Μάτριξ το αυτονόητο. Ο εγκλωβισμός της σκέψης μας σε έξωθεν υποβαλλόμενα σχήματα έχει ως συνέπεια να θεωρούμε ως φυσικό το παρά φύσιν.

Μια κριτική ματιά γύρω μας μπορεί να μας πείσει αμέσως, ότι αυτό το οποίον βιώνουμε, δεν έχει καμία σχέση με την ευδαιμονία. Στην ουσία οι ανθρώπινες κοινωνίες διαφεντεύονται από την πίεση, τα άγχη και τις φοβίες, τον εγωισμό, τις ολιγωρίες, την λαίμαργη ικανοποίηση των ενστίκτων, την επιφανειακή "καλοπέραση", το κυνήγι ενός ατομικού κύρους μέσα σε ένα; περιβάλλον στερούμενο ουσιαστικών αξιών . Όταν επιχειρούμε να ικανοποιήσουμε τις επιθυμίες μας, αφήνουμε χώρο να αναπτυχθούν τα βεβιασμένα σύνδρομα του εγώ, τα οποία μας διέπουν. Δεν αναζητούμε την προσωπική και κοινωνική ευτυχία, μέσα σε πλαίσια αρμονίας βίου, αλλά μόνο παυσίπονα, ως είδος αποζημίωσης για την αστοχία πραγμάτωσης μιας ουσιαστικής ζωής, η οποία γλιστράει σαν νερό ανάμεσα από τα δάκτυλά μας, θεωρώντας ένα τύπο βίου, χαλαρό και πρόσχαρο, αλλά ταυτοχρόνως υπεύθυνο και δημιουργικό για το άτομο και το σύνολο, ως κάτι ανέφικτο, ως μια ιδανική κατάσταση, η οποία ξεφεύγει από τις δυνατότητες της πραγματικότητος.
Ο "ρεαλισμός" που μας διέπει, συνίσταται σε φτιασιδώματα της κακομοιριάς. Μπροστά στην δυστυχία στρέφουμε το βλέμμα αλλού, αποδεχόμενοι μύρια κακώς κείμενα ως αναπόφευκτα και αναπότρεπτα. Στην ουσία, για να μην θεωρήσουμε τον εαυτό μας κακομοίρη, δινόμαστε ψυχή τε και σώματι στην καλυμμένη από ένα δήθεν αξιοπρεπές επικάλυμμα κακομοιριά.
Για όλη την κατάντια διαθέτουμε πληθώρα δήθεν ερμηνειών. Ερμηνείες, οι οποίες είναι πλήρως προσαρμοσμένες στην λογική μας, δηλαδή στην λογική του Μάτριξ. Η προσαρμογή της υποταγής στον εξουσιασμό αποτελεί μαζοχισμό. Μόλις καταφέρουμε να αποκτήσουμε κάποιες αρμοδιότητες για τον εαυτό μας, επιχειρούμε να τις εφαρμόσουμε εξουσιάζοντας τους άλλους, εφόσον οι μόνες σχέσεις τις οποίες μπορούμε να διανοηθούμε, είναι σχέσεις εξουσίας. Η τραυματισμένη από τον εξουσιασμό προσωπικότητά μας επιζητεί αποκατάσταση μέσω της υποταγής άλλων. Αυτό εκδηλώνεται συχνά με πολύ εκλεπτισμένους τρόπους, οι οποίοι στοχεύουν στην "προστασία" ή στην "φροντίδα" των μελών τής οικογενείας μας, στην προστασία τής "τάξεως", στην διαφύλαξη τής "αποδοτικότητος" τού συστήματος για το "γενικό καλό" και πλείστα όσα επικαλύμματα για την επίτευξη κύρους μέσα σε ένα τραυματικό περιβάλλον. Η μαζοχιστική εμπειρία επιζητά την σαδιστική διέξοδο, όταν αυτό καθίσταται δυνατό. Με αυτόν τον τρόπο αυτοματοποιείται η αναπαραγωγή των εξουσιαστικών σχέσεων, καθιστάμενη ενδημικό στοιχείο του Μάτριξ.
Υπό αυτήν την έννοια, δεν αποτελεί ο εξουσιασμός αποτέλεσμα προκύπτον από σχέσεις οικονομικής εκμετάλλευσης, αλλά επί του προκειμένου πρόκειται περί του πλέον διαδεδομένου ψυχικού νοσήματος. Η ψυχανωμαλία του εξουσιασμού ποικίλει από τον βαθμό και τον τρόπο, με το οποίον ενέχεται εις έκαστος εις αυτόν. Πλην όμως περί αυτού δεν πρόκειται να υπάρξει η παραμικρή κλινική διάγνωση, όσο επιβάλλεται το Μάτριξ, ασχέτως εάν στις βαρύτατες μορφές του επέρχεται πλήρης αλλοτρίωση της προσωπικότητος, με οξεία συμπτώματα κλινικού τύπου.
Η αναπαραγωγή του εξουσιασμού δεν αποτελεί όμως το μόνον όφελος, το οποίον προσπορεύεται το Μάτριξ μέσω του σαδομαζοχιστικού μηχανισμού. Με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνει να καθιστά τα θύματά του θέσει συνενόχους, χωρίς αυτοί τα συνειδοποιούν αυτήν την διαδικασία. Τα θύματα μετατρέπονται ταυτοχρόνως σε μη ενσυνειδήτους θύτες, εξασφαλίζοντας στο Μάτριξ μια ισχυρή νομιμοποίηση. Ο αυταρχισμός καθίσταται κατ' αυτόν τον τρόπο μια ευρέως διαδομένη τάση. Αυτή η τάση βρήκε την πλέον τραγική της έκφραση στα πλαίσια των επαναστατικών και "επαναστατικών" κινημάτων, τα οποία μπορεί μεν να διακήρυξαν την αμφισβήτηση των εξουσιαστικών σχέσεων, η συφιλίδα ύβρις όμως του αυταρχισμού, διαχέουσα τα αγγεία νοοτροπιών και θεωριών του στελεχικού δυναμικού τους, οδήγησε σχεδόν πάντοτε στην επικράτηση καταστάσεων, οι οποίες αναπαρήγαν το Μάτριξ, ακόμη καλύτερα και από το παρελθόν.
Η οριζόντια διάδοση του αυταρχισμού και των συμπλεγμάτων στηρίζει την κάθετο δομή της ιεραρχίας, πακτώνοντας ένα πλέγμα, το οποίο καθίσταται αδιάρρηκτο, με μια μόνον δυνατότητα ξηλώματος του: Την αμφισβήτηση του ίδιου του Μάτριξ με την δημιουργία ρωγμής.

Η κοινωνική συνενοχή εκφράζεται με τον πλέον κραυγαλέο τρόπο στα αποτελέσματα των κοινοβουλευτικών εκλογών. Και όταν σε καταστάσεις κρίσεων φυλλορροεί η δυνατότητα των κομμάτων να ενσωματώνουν τους πολίτες, τότε η κοινωνική αντίρρηση αδυνατεί να επεξεργαστεί ρεαλιστικές διεξόδους, πέραν των ορίων της διαμαρτυρίας, επειδή ακριβώς εξακολουθεί να υφίσταται ο εγκλωβισμός στο Μάτριξ. Το Μάτριξ γνωρίζει καλώς, έχοντας πλείστα όσα ιστορικά παραδείγματα στην διάθεσή του, ότι η όποια διαμαρτυρία υπόκειται στα δεδομένα της χρονικής καταπονήσεως. Έχει δηλαδή μοιραία ημερομηνία λήξεως, εφόσον αδυνατεί να προσφέρει διέξοδο ουσιαστικής ανατροπής.

Ακόμη όμως ευφυέστερος και αποδοτικότερος του αυταρχισμού, τον οποίον υποβάλει το Μάτριξ στους εντοιχισμένους σκλάβους του, είναι ο "αντιαυταρχισμός", το οποίον αυτό απεργάζεται και ελέγχει αμέσως ή εμμέσως.
Είναι επόμενον η βαθύτατη αλλοτρίωση, την οποία επενεργεί το Μάτριξ, με την μορφή εν τέλει μη συνειδητοποιημένης επιβολής - δεδομένου ότι τα πραγματικά κέντρα εξουσίας και οι βασικότεροι μηχανισμοί τους παραμένουν πλήρως κεκρυμμένοι ακόμη και για την συντριπτική πλειοψηφία των ερευνητών ή "συνωμοσιολόγων" - να δημιουργεί αντιδράσεις διαφυγής.
Δυστυχώς όμως, αυτές οι αντιδράσεις ουδέποτε - πλην ελαχίστων ιστορικών εξαιρέσεων - οδηγούν σε ουσιαστική αμφισβήτηση του Μάτριξ. Τουναντίον το Μάτριξ έχει βρει τρόπους εκμεταλλεύσεως των τάσεων διαφυγής, ούτως ώστε να εξάγει από αυτές επί πλέον οφέλη.
Προς αυτήν την κατεύθυνση έχει στήσει αυτό εκ των προτέρων μηχανισμούς και σκηνικά, ώστε να οδηγούν την κοινωνική αμφισβήτηση και διάθεση ρήξης, κυρίως των νέων ανθρώπων, σε στάση ρέμπελου, ματαιώνοντας τον συγκερασμό των αμφισβητιών σε εξεγερσιακές πρωτοβουλίες ουσιαστικής ρήξης προς το σύστημα.
Τεράστιοι μηχανισμοί επεξεργασίας και προώθησης μιας υποκουλτούρας - συχνά όμως με άψογη εφαρμογή των κατάλληλων εκφραστικών μέσων - επιχειρούν και επιτυγχάνουν να αποπροσανατολίσουν την αμφισβήτηση προς αντικοινωνικές επιλογές απόρριψης πάσης κοινωνικής τάξεως.
Το αντίστοιχο φαινόμενο εκδηλώθηκε ήδη στα τέλη της δεκαετίας του '50 με απαρχή το κίνημα των "μπήτνικς" στις ΗΠΑ. Στην πορεία ακολούθησαν πλείστα όσα κινήματα με στόχο τον αποπροσανατολισμό, τα οποία αναδείχθησαν σε διάφορες μόδες, γεμίζοντας ταυτοχρόνως χρήμα τα ταμεία του συστήματος.

Αυτό το ζήτημα είναι ιδιαίτερα σημαντικό για την λειτουργία του Μάτριξ, ένεκα λόγου, ο οποίος αντιστοιχεί στις ανθρωποθυσίες. Αυτοί οι οποίοι ωθήθηκαν να ακολουθήσουν κατά κανόνα αντικοινωνικές οδούς, κατέστησαν πολύ συχνά τα μεγαλύτερα θύματα του Μάτριξ, το οποίο τους ρούφηξε την ζωική ενέργεια από το αίμα τους, οδηγώντας τους πάρα πολλές φορές στον θάνατο με δόσεις. Καθότι το Μάτριξ, ως δοσάς του θανάτου και της αιμοποσίας, συντονίζει την μαφία με στόχο την προώθηση των ναρκωτικών.
Στην περίπτωση της ναρκωμανίας λειτουργεί πανομοιότυπος μηχανισμός με αυτόν των ανθρωποθυσιών. Δηλαδή λαμβάνει χώρα εκροή αίματος υπό ταυτόχρονο παρουσία κεραίας και φίλτρου. (Τον μηχανισμό αυτό ανέφερα ακροθιγώς στις αναρτήσεις "Με το Σκυλί του Μπάσκερβιλ Υπό το Φως της Ακροπόλεως"). Κατά την ανθρωποθυσία τον ρόλο κεραίας επιτελούν τα ξόανα, οι οβελίσκοι, οι λάκονες και τα μενχίρ. Στην περίπτωση των ναρκωτικών τον ρόλο κεραίας επιτελεί η βελόνα της σύριγγας. Τον ρόλο φίλτρου στην περίπτωση των ανθρωποθυσιών επιτελούν τα στρώματα της γης πάνω από τα καταβάσια, ενώ στην περίπτωση των ναρκωτικών τον ρόλο φίλτρου αποτελούν οι ρύποι στα νύχια των εξηρτημένων. Περισσότερα στοιχεία επ' αυτών θα κατατεθούν προσεχώς, όταν επιχειρηθεί η αποδόμηση του Μάτριξ.

(Με αφορμή την πρόσφατη αποποινικοποίηση της εμπορίας των σκληρών ναρκωτικών εκ μέρους των εγκληματικών στοιχείων του ελλαδικού κυνοβουλίου, οι οποίοι αποδεικνύονται ενεργούμενοι από τα ίδια κυκλώματα, τα οποία ελέγχουν τους μηχανισμούς "καλλι"έργειας και διακινήσεως του λευκού θανάτου, τονίζω, ότι στόχος της διακινήσεως ναρκωτικών δεν είναι κυρίως τα παράνομα οικονομικά οφέλη από την εμπορία και το ξεχαρβάλωμα των κοινωνιών μέσω της εξαρτήσεως.
Όπως έχω τονίσει και στο παρελθόν, το ισχυρότερο των ναρκωτικών είναι το ανθρώπινο αίμα, όταν αυτό περιέχει ορμόνες, οι οποίες παράγονται σε συνθήκες υπερεντάσεως από υπερβολική σεξουαλική δραστηριότητα ή βασανισμό (διμεθύλτριπταμίνη).
Με την ενέργεια του αίματος των εξαρτημένων τρέφονται αιθερομορφές, τις οποίες υπηρετούν μυητικές εταιρίες. Τα αντίστοιχα ιερατεία συνιστούν τον βηματοδότη του Μάτριξ).

Η κύρια ισχύς του Μάτριξ είναι η άγνοιά μας περί αυτού. Οπωσδήποτε αυτό διαθέτει κάποια ακόμη διαδικαστικά πλεονεκτήματα, σχετιζόμενα με τον λίαν πονηρό τρόπο, που είναι οργανωμένο.
Από την στιγμή όμως που συνειδητοποιήσουμε την ύπαρξή του, όχι μόνο υπό γενική, αφηρημένη και αόριστο μορφή, αλλά με τελείως απτό τρόπο, διαβλέποντας τους σκοπούς που αυτό επιχειρεί να εξυπηρετήσει, τότε αυτό γίνεται ευάλωτο.
Εάν υποθέσουμε, ότι μας κλείνουν μέσα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο με ένα σκύλο, ο οποίος προτίθεται να μας επιτεθεί, ενώ μπορεί να μας βλέπει, αποτελούμε για τον σκύλο σχετικά εύκολο στόχο. Μόλις όμως εισέλθει φως στο δωμάτιο, έχουμε περάσει όλα τα ευρισκόμενα στο δωμάτιο έπιπλα κολάρο στο σκύλο.

Όπως δύναται να καταδείξει η ιστορική μελέτη των κοινωνιών, οι υποδουλωμένοι στο Μάτριξ αγνοούσαν την ύπαρξή του. Προσεχώς θα αναφερθώ - με την βοήθεια του Υψίστου - στο Μάτριξ στα πλαίσια της κλασσικής Αρχαιότητος στην Ελλάδα, όπου θα επιχειρήσω να καταδείξω τις δομές και την λειτουργία του, επιχειρώντας την αποδόμησή του, με την δημιουργία ρωγμής.
Η ιστορική παρακολούθηση του Μάτριξ και το ξεσκέπασμα του σήμερα - κυρίως στην Ελλάδα, διότι εκεί βρίσκεται το κέντρο του, αλλά εκεί θα γίνει και ο τάφος του - αποσκοπεί να αναγνωρίσουμε τον αντίπαλό μας, ώστε να μπορέσουμε να τον αντιμετωπίσουμε.
Το ερώτημα, το οποίον αυτομάτως προκύπτει, είναι κατά πόσον είμεθα εις θέσιν να αντιμετωπίσουμε τον πραγματικό αντίπαλό μας , εφ' όσον τον αναγνωρίσουμε.


3. ΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΤΟΥ ΜΑΤΡΙΞ

Συνοψίζοντας τα όσα έχουν γραφεί εδώ σχετικά με τους τρόπους επιβολής του Μάτριξ, αξίζει νομίζω να προβώ σε μια σύνδεση της οντολογικής αρχής της δυαρχίας, η οποία προπαγανδίζεται απροκάλυπτα και με οργανωμένη μέθοδο στα αποκρυφιστικά τάγματα, με τον μηχανισμό του σαδομαζοχιστικού συνδρόμου στην σφαίρα του ψυχισμού.

Στην αρχή της δυαρχίας έχω αναφερθεί αρκούντως διεξοδικά στις "Θρησκειολογικές Προσεγγίσεις". Η μανιχαϊκή αντίληψη μαύρου - άσπρου εγκλωβίζει την προσωπικότητα μέσα στα ένστικτα, με διλήμματα, τα οποία φαινομενικά έχουν απροσπέλαστο χαρακτήρα, οδηγώντας τους ανθρώπους σε συνεχείς συμβιβασμούς, οι οποίοι οικοδομούν την ψυχολογία της υποδούλωσης. Η δήθεν "ελεύθερη" επιλογή του τύπου "πράττω αυτό για να μην συμβεί εκείνο", αποτελεί τον συνηθέστερο τρόπο επιβολής εκβιασμών από το άρχον συγκρότημα, στην διαδικασία επιβολής του Μάτριξ.
Έκφραση αυτής της πρακτικής αποτελεί ο πρόσφατος εκβιασμός του λεγόμενου "PSI" στην βάση "αποφυγής της πτώχευσης". Μια παρακολούθηση της κριτικής αρθρογραφίας πείθει όμως, ότι πρόκειται περί ενός πλασματικού διλήμματος, με στόχο την πλήρη εκούσια εκπόρνευση της χώρας και του λαού. Οι μηχανισμοί προπαγάνδας στήνουν μονίμως ένα σκηνικό άγχους και τρόμου, μια ατμόσφαιρα εντονότατα αρνητικής σκέψης, με στόχο την επιβολή αμηχανίας στην κοινωνία. Το άτομο παρασκευάζεται ως πλήρες αδύναμο έναντι του συστήματος. Η μόνη δυνατότητα επιβιώσεως, η οποία του υποβάλλεται, είναι η εκούσια συνθλιβή του από το σύστημα. Με απειλή την εκ των πραγμάτων εξόντωση επιχειρείται η αποδοχή της χωματερής από τους πολίτες. Τα πολιτικά κόμματα του κατεστημένου, αποδεχόμενα πλήρως το πλαίσιο των πλασματικών εκβιασμών, προβάλλουν ως μόνη εναλλακτική εκδοχή την "καλύτερη" διαχείριση της σφαλιάρας, μέσω διαπραγματεύσεων με αυτούς που κραδαίνουν το μαστίγιο. Τα ψεύτικα νταηλίκια και οι βαρύγδουπες βερμπαλιστικές φανφάρες, έρχονται να καλύψουν μια πρακτική αποδοχής των εκβιασμών, με έκφραση υποτιθέμενης "διαφωνίας" στους αστερίσκους και τα ψιλά γράμματα των αντεθνικών συμφωνιών, καταδεικνύοντας, ότι οι ταγοί και οι μηχανισμοί που τους στηρίζουν αποσκοπούν στην αναπαραγωγή της κοινωνικής φάρμας.

Η επιλογή της όποιας εκδοχής ενός εκβιαστικού διλήμματος δεν εκδηλώνει ελεύθερη βούληση, αλλά τουναντίον κατάργηση της ελευθέρας της βουλήσεως, πρακτική την οποίαν εφαρμόζουν σχολαστικά τα λεγόμενα "φιλελεύθερα" καθεστώτα. Η περιθωριοποίηση της κοινωνίας και η συνθλιβή των ατόμων κάτω από τα στημένα εξουσιαστικά συγκροτήματα, προσδίδει σε τέτοιους είδους αναφορές στην ελευθερία ποιότητες προκλητικής ύβρεως. Δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι ο αλητάμπουρας Μίλτον Φρήντμανν και η εχιδνοπαρέα της "σχολής του Σικάγου" ονόμασαν την διαδικασία καταλύσεως πάσης κοινωνικής νόρμας και σταθεράς "φιλελευθερισμό". Αυτή η πρόκληση αποτελεί ισχυρισμό, ότι η ελευθερία δεν αποτελεί αγαθό για τους ανθρώπους, αλλά αποκλειστικό προνόμιο των λεγόμενων "αγορών". Με αυτή την έννοια όμως εφτέλισαν και τον όρο "αγορά", καθότι η αγορά στηρίζεται στο δούναι και λαβείν και όχι στο "τα λεφτά σου ή την ζωή σου", κανόνα, ο οποίος αποτελεί την ουσία των εκβιαστικών διλημμάτων.
Αυτή η πρακτική αποσκοπεί να περάσει το μήνυμα, ότι ο άνθρωπος είναι ακατάλληλος για το δικαίωμα της ελευθερίας, στο οποίο είναι σκόπιμο να μην έχει αυτός πρόσβαση και ότι η υποταγή του στον εξουσιασμό συνιστά τον μόνο δυνατό τρόπο, ο οποιος εξασφαλίζει την "επιβίωσή" του. Μια "επιβίωση" η οποία πλησιάζει πολύ τα όρια του ζώου, και η οποία είναι όμως συμφώνως προς τους θιασώτες του "φιλελευθερισμού" προτιμότερη από την "αυτοεξόντωση, προς την οποία ρέπει δήθεν ο άνθρωπος, ως θύμα της "απερισκεψίας", "αδηφαγίας" και "ελλείψεως φρονίμου προγραμματισμού" που τον χαρακτηρίζουν, όταν αυτός βρεθεί εκτός της εξουσιαστικής φάρμας.

Απτή εφαρμογή του ΔΟΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΦΑΡΜΑΣ αποτελεί η επιβολή της λεγόμενης "τρόικας" στην Ελλάδα. Τα "ανθρωποζώα", "φαύλα", "τεμπέλικα", "δέσμια μιας άφρονης βουλιμίας" και "αυτοκαταστροφικά", ως "ανάξια πάσης ελευθερίας", οφείλουν να υπόκεινται
στην "φιλάνθρωπο" αρμοστεία των φασιστικών στελεχών των "αγορών". Όπου κάτω από τον όρο "αγορά", στην φάση που ο κύκλος διακίνησης του χρήματος συνίσταται κατά 97% από την διακίνηση χρηματιστικών "παραγώγων", έχοντας περιορίσει δραματικά την πραγματική οικονομία, δεν νοείται η διακίνηση και ανταλλαγή προϊόντων, αλλά η πλήρης εξόντωση των παραγωγικών δομών των εθνών και η υποκατάστασή τους από το υπερεθνικό νταβατζιλίκι του επιβεβλημένου μέσω του πολιτικού ελέγχου των λυκανθρώπων δανεισμού, στα πλαίσια της "παγκοσμιοποίησης", ως μορφής απάνθρωπου διεθνούς φασισμού, ο οποίος οδηγεί στον εν τέλει στόχο του Μάτριξ, ο οποίος είναι η απροκάλυπτη επανόρθωση του Μολόχ, οι "μεγάλοι παλαιοί" της κρόνιας / χθόνιας λατρείας.
Η όλη προπαγανδιστική επιχείρηση να πεισθούν οι Έλληνες, ότι είναι "θέσει" πόρνες και ότι χρειάζονται για να επιβιώσουν νταβατζή, αποσκοπεί να πείσει στην συνέχεια, ότι αυτοί είναι "φύσει" πόρνες, απαξιώνοντας τον Ελληνισμό, ως τον εκ φύσεως και παραδόσεως κυματοθραύστη του Μάτριξ.

Η μόνη δυνατότητα έκφρασης της ελευθέρας βουλήσεως αποτελεί Η ΥΠΕΡΒΑΣΗ των εκβιαστικών διλημμάτων, ως αρχή της διαλεκτικής και της τριαδικότητος. Αυτή δεν αποτελεί μόνο απαραίτητη άρνηση στον κλιμακούμενο υποβιβασμό του ανθρώπου, ο οποίος στοχεύει στην ζωοποίηση και μηχανοποίηση του, αλλά συνιστά και την οδό ανατάσεως και ανόδου, η οποία πορεύεται προς την υπό του ΠΥΘΑΓΟΡΑ αποκαλυφθείσα ΤΕΤΡΑΚΤΥΝ, την επιστροφή δηλαδή στην ΜΟΝΑΔΑ και την επανένωση των ΠΑΝΤΩΝ, μέσω της ΣΩΤΗΡΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ.

Η υποταγή στην δυαρχία επιφέρει στον άνθρωπο τραυματικές εμπειρίες. Στην ουσία συνεπάγεται μια ενδόμυχη απαξίωση του ανθρώπου προς τον εαυτό του, έναντι του συστήματος, το οποίον αντιμετωπίζει όχι με αισθήματα εκτιμήσεως, αλλά δέους. Κατ' αυτό τον τρόπο, η εκδοχή της ελευθερίας δεν αποτελεί πόθο, αλλά φόβο. Η αυτονόμηση του ανθρώπου έναντι των άνωθεν επιβεβλημένων κανόνων αναπαραγωγής της ζωής συνιστά ένα δήθεν απροσπέλαστο όριο, το οποίον είναι δήθεν "ξένο" προς την ανθρώπινη φύση και συνιστά δήθεν "παράφρων επιλογή".
Η προσαρμογή, την οποία απαιτεί το σύστημα από τον άνθρωπο, δύναται να έχει τις ιδιότητες, οι οποίες χαρακτηρίζουν το ίδιο το σύστημα, το οποίον στερείται αρχών. Ενώ η ρήξη εξοβελίζεται, καθίσταται αποδεκτή η λαμογιά. Η σιδηρά επιφάνεια του συστήματος, η οποία πιέζει τον άνθρωπο στις παρυφές της υπάρξεως, εμφανίζει κάποια ελαστικά μέρη, μέσα στα οποία μπορεί ο άνθρωπος να "βολεύεται". Η κλήση του συστήματος προς τον άνθρωπο συνίσταται στο "προσαρμόσου!". "Απόφυγε το σίδερο και ψάξε για το καουτσούκ".
Σε αυτά τα πλαίσια δεν επιχειρείται μόνο η βίαιη προσαρμογή του ανθρώπου, αλλά επενεργείται και μια επί πλέον ελαχιστοποίησή του σε πλαίσια θλιβερής μικροπρέπειας.
Είναι επόμενο στα πλαίσια μιας τέτοιας κοινωνικής μπόχας να αναζητούν οι άνθρωποι καλυμμένα παυσίπονα.
Εφόσον η πραγματική χαρά δεν μπορεί να υπάρξει σε πλαίσια υποδουλώσεως, αναζητούνται τα υποκατάστατά της. Την φυσική απόλαυση υποκαθιστά η εκτόνωση. Η έλλειψη ουσιαστικού αυτοσεβασμού οδηγεί στην προσπάθεια να αποκτηθεί πλασματικό κύρος. Το όνειρο υποκαθιστά η ονείρωξη. Και τον πραγματικό προορισμό του ανθρώπου να ξεχυθεί και κοινωνήσει με το άπειρο, υποκαθιστά μια επίσκεψη στην Ντύσνεϋλαντ.
Έτσι, η ανάγκη να ενδυθούν τα ψυχολογικά κενά μανδύα υποτιθέμενης αξιοπρέπειας, τα επικαλύπτει με ξεριά κλαριά και φύλλα, στήνοντας την επόμενη παγίδα, η οποία εξασφαλίζει την απρόσκοπτη αναπαραγωγή του Μάτριξ.
Ο εφτελισμός μας μάς οδηγεί να εφτελίσουμε άλλους και ο εξουσιασμός μας μάς οδηγεί να εξουσιάσουμε άλλους. Νομίζουμε ότι αποκτούμε αξία, όχι ανατρέποντας την εξουσία που μας αλλοτριώνει, αλλά υποδυόμενοι τους δικούς της ρόλους. Έτσι της εξασφαλίζουμε τις κάθετες δομές διεκπεραίωσης της ιεραρχίας της.
Όλα αυτά βεβαίως βαπτίζονται μέσα στο Μάτριξ επιλογές "αξιοπρεπείς", "φρόνιμες", "ατομικά συμφέρουσες" και "κοινωνικά χρήσιμες". Με αυτόν τον τρόπο το Μάτριξ στρεβλώνει βάναυσα όχι μόνο την μόνο την συμπεριφορά μας, αλλά και τις ψυχικές και νοητικές δομές μας. Η λογική του Μάτριξ συνίσταται στον εκούσιο βαυκαλισμό. Αυτός σύντομα μετατρέπεται σε μόνιμη πρακτική, η οποία κυριαρχεί στην σφαίρα του αυτονόητου.

Η δυαρχία σε επίπεδο οντολογίας εγκαθιδρύεται στην σφαίρα της ατομικής και κοινωνικής ψυχολογίας μέσω του σαδομαζοχιστικού συνδρόμου, το οποίο διέπει τις κοινωνίες μας πίσω από τα ευγενικά χαμόγελα, τις φιλοφρονήσεις, τις "βαθύτατες ψυχικές καλλιέργειες", το λουρί της μάνας και τα δυο αβγά τουρκίας.


4. ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΛΥΚΑΝΘΡΩΠΩΝ. ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΠΛΑΣΘΗΣΑΝ ΔΙΑ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ.

Στην ανάρτηση ΤΟ ΦΙΔΙ ΣΤΟΝ ΚΟΡΦΟ ΜΑΣ - ΤΕΤΑΡΤΟ ΜΕΡΟΣ έγινε αναφορά στον τρόπο, με τον οποίον επωάζονται τα επιχειρησιακά στελέχη του Μάτριξ μέσα οικογένειες - λυκοφωλιές, ήδη από βρεφική ηλικία, οι οποίες δεν συμπεριλαμβάνουν τους γεννήτορές τους.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, τα δύσμοιρα θύματα, τα οποία με διαφόρους τρόπους αποσπώνται από την φυσική τους μητέρα, μεγαλώνουν χωρίς ίχνος αγάπης, υφιστάμενα ένα πολύπλευρο τραυματισμό της προσωπικότητός τους, ώστε στην συνέχεια με βάση την λειτουργική αρχή του σαδομαζοχισμού να μετατραπούν σε δημίους των κοινωνικών σχέσεων κάτω από την αυστηρή επίβλεψη των "πεφωτισμένων".
Βάσει αυτού του μηχανισμού το κοινωνικό γίγνεσθαι είναι με ειδεχθή τρόπο χειραγωγημένο.
Το κείμενο της Svali, τον σύνδεσμο του οποίου έδωσα στην ανωτέρω αναφερθείσα ανάρτηση, η οποία χρημάτισε προγραμματίστρια των "πεφωτισμένων" και αυτομόλησε, κάνοντας αποκαλύψεις σχετικά με τον μηχανισμό των λυκανθρώπων, κάνει εκτενείς αναφορές στους τομείς, όπου διοχετεύονται οργανωμένα για να αναπτύξουν δραστηριότητα οι λυκάνθρωποι. Αυτοί οι τομείς δεν περιλαμβάνουν μόνον τομείς κλειδιά για την αναπαραγωγή του συστήματος, όπως κυβερνητικές θέσεις, θέσεις στην δημόσια εκπαίδευση και τα μαζικά μέσα, αλλά επεκτείνονται και στους βασικούς τομείς της εγκληματικότητος, όπως η προώθηση των ναρκωτικών, η παιδική πορνογραφία, το εμπόριο όπλων, οι εταιρίες μισθοφορικών στρατευμάτων, το εμπόριο ανθρώπων, αλλά και τελετουργικοί τομείς, σχετιζόμενοι με την χθόνια λατρεία, καθώς και τομείς αναπαραγωγής στελεχών, όπως προγραμματιστές, τιμωροί, τελετουργοί, μελετητές της συμπεριφοράς και κατάσκοποι.
Αριθμητικά πρόκειται για ένα σώμα, το οποίο συμπεριλαμβάνει λιγότερο από το 1% των μελών της κοινωνίας και το οποίο αποτελεί το επιχειρησιακό χέρι και την αιχμή του δόρατος στην διαδικασία της κοινωνικής υποδουλώσεως και αλλοτριώσεως.

Ενώ η διαδικασία σύστασης και οργάνωσης αυτού του απάνθρωπου και αντικοινωνικού δυναμικού παραμένει άγνωστη, καθώς και ότι αυτό το δυναμικό συνιστά ένα ενιαίο και αυστηρά οργανωμένο μηχανισμό, τα αποτελέσματα των παρεμβάσεών του είναι γνωστά σε όλους.
Γράφει χαρακτηριστικά σε ένα πρόσφατα δημοσιευμένο άρθρο στο tvxs.gr με τίτλο Η ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΓΝΩΣΗΣ ο Γιώργος Πίττας:

"...Και έχουμε τους πολίτες που χρωστάνε στις τράπεζες και το δημόσιο, και έχουμε τις χώρες που μαζί με τους πολίτες τους χρωστάνε στις ισχυρότερες χώρες, και έχουμε ακόμα πιο ισχυρότερες χώρες να χρωστάνε ακόμα πιο πολλά στον εαυτό τους και σε όλον τον κόσμο, αλλά ο κύκλος επιστρέφει όπως πάντα στους μικρούς κάθε είδους που πληρώνουν τον λογαριασμό.

Είπαμε. Άλφα, Βήτα, Γάμμα. Στο Γάμμα βέβαια, αν αφαιρέσεις ένα μ, εκτρέπεται η λέξη στο β ενικό προστακτικής ενεστώτα του ρήματος γαμώ. Το ζήτημα είναι Ποιος, ποιόν. Τίποτα άλλο.

Σε αυτό η γραμματική δεν βοηθά. Τα μαθηματικά, στα οποία ήμουν ανέκαθεν άθλιος όμως κάτι δείχνουν.

Μολύβι και χαρτί λοιπόν, έχουμε και λέμε:

Το ετήσιο κόστος του παγκοσμίου εμπορίου όπλων.

Δύο τρισεκατομμύρια εκατόν πενήντα επτά δισεκατομμύρια και εκατόν εβδομήντα εκατομμύρια δολάρια.

Μετά:

Το ξέπλυμα του βρώμικου χρήματος σε ετήσια παγκόσμια κλίμακα.

Δύο τρισεκατομμύρια επτακόσια δισεκατομμύρια δολάρια και κάτι εκατομμύρια ψιλά.

Στη συνέχεια:

Παγκόσμια ετήσια φοροδιαφυγή προσδιορισμένη στο μεγάλο κεφάλαιο.

Τρία τρισεκατομμύρια και πλέον δολάρια σε ετήσια βάση.
Να διευκρινίσω εδώ, για να καταλάβουμε και εσείς και εγώ περί τίνος πρόκειται, πως ένα τρισεκατομμύριο είναι χίλια δισεκατομμύρια καθώς ένα δισεκατομμύρια είναι εκατό εκατομμύρια (ζαλίζομαι).

Παρακάτω:

Κρυφοί λογαριασμοί στις Ελβετικές τράπεζες.

Φέρονται να ξεπερνούν τα Δύο τρισεκατομμύρια διακόσια δισεκατομμύρια δολάρια.
Μόνο από την Ινδία, η κάθετα ανερχόμενη νέα οικονομική τάξη έχει καταθέσεις στην Ελβετία που είναι πάνω από ένα τρισεκατομμύριο τετρακόσια δισεκατομμύρια δολάρια.

Το εμπόριο ναρκωτικών, όσο μπορεί να υπολογισθεί χονδροειδώς με τις αποκλίσεις να «αδικούν» τα πραγματικά νούμερα:

Τετρακόσια δισεκατομμύρια δολάρια τουλάχιστον.

Το εμπόριο ανθρώπων, το γνωστό trafficking:

Πάνω από Σαράντα δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως.

Αφήνω εδώ το μολύβι και το χαρτί, είχα σκεφτεί να κάνω μία άθροιση αλλά ομολογώ πως δεν μπορώ ήδη έχω αλληθωρίσει με αυτούς τους αριθμούς.

Αριθμοί που κάνουν εγκληματική προσβολή την ύπαρξη έστω και ενός (1) πενόμενου στον πλανήτη ολόκληρο. Αριθμοί που κάνουν εξωφρενική την περίπτωση να υπάρχει ένας (1) άνθρωπος χωρίς πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, σε σχολείο, σε στέγαση, σε μεταφορές και πάει λέγοντας.

Για έναν μιλάω. Όχι για τις στρατιές των ανέστιων στη δύση, όχι για τις στρατιές των εξαθλιωμένων του τρίτου κόσμου, όχι για τους καθημερινούς αυτόχειρες της απελπισίας της ανεργίας και του εξευτελισμού.

Ο κος Παναγιώτης Σταυρινίδης, από το Πανεπιστήμιο της Λευκωσίας, συζητώντας αυτούς τους αριθμούς αναρωτήθηκε προχτές σε μια κουβέντα που είχαμε: «Παγκόσμια Οικονομική Κρίση και πώς να την αντιμετωπίσετε: Μείωση του μισθού των εργαζομένων και μείωση των συντάξεων. Γιατί μου φαίνεται ότι κάτι δεν πάει καλά;»

Σκεφτόμουν το ερώτημα του και τελικά ήρθε η σειρά μου να αναρωτηθώ.

Μήπως τελικά δεν υπάρχει διόλου κρίση;

Γιατί από ότι βλέπω, ο Γεώργιος ο Παπανδρέου ο λεγόμενος και Μικρός είχε δίκιο:

«Λεφτά, υπάρχουν» Και μάλιστα πάρα, μα πάρα πολλά. Και αν το καλοσκεφτεί κανείς διπλά, θα συνειδητοποιήσει πως όχι μόνο υπάρχουν λεφτά, αλλά ακριβώς αυτά τα λεφτά, κυβερνάνε-αφού δεν τα πειράζει κανένας.

Αυτά τα λεφτά: Το εμπόριο όπλων, το εμπόριο ναρκωτικών, οι τεράστιοι παγκόσμιοι φοροφυγάδες, τα παγκόσμια πλυντήρια, το human trafficking, οι κρυφοί λογαριασμοί.

Αυτά τα λεφτά είναι στην ουσία και οι περίφημες Αγορές. Τα Markets. Χωρίς αυτά, δεν μπορούν να υπάρξουν, από εκεί προέρχονται τα κεφάλαια διακίνησης των Αγορών.

Όλοι μαζί, το εκπληκτικό 1% του παγκόσμιου πληθυσμού, απέναντι στο 99%..."

Ας συνοψίσουμε λοιπόν τα χαρακτηριστικά του Μάτριξ, ως αντιπάλου του Ελληνισμού και της ανθρωπότητος στην διαδικασία της μέχρις εσχάτων συγκρούσεως, η οποία εκδηλώνεται στην σημερινή φάση:

1. Πρόκειται για ένα αντίπαλο πολύ έντεχνα κρυμμένο. Ένα αντίπαλο όμως, που όταν αποκαλυφθεί χάνει το βασικό του στρατηγικό πλεονέκτημα. Όπως έχω ήδη αναφέρει, πιστεύω, ότι η δημιουργία ρωγμής μπορεί να αποτελέσει το πρώτο πολύ σοβαρό βήμα στην αποκάλυψη του αντιπάλου.

2. Ο αντίπαλος αυτός επιτυγχάνει να ενσωματώνει το σύνολο των μελών της κοινωνίας με βάση μια διαδικασία γλιστρήματος σε συνενοχή, η οποία στηρίζεται σε σαδομαζοχιστικά σύνδρομα, επιτυγχάνοντας την εκούσια αναπαραγωγή του. Στην ουσία το Μάτριξ αποτελεί την πλέον διαδεδομένη μολυσματική κοινωνική νόσο. Το γεγονός αυτό καθιστά το ξεπέρασμα του Μάτριξ κάθε άλλο παρά εύκολο. Οι βαρύτατες ψυχικοί νόσοι, οι οποίοι ενδημούν για περίοδο χιλιετιών στις κοινωνίες δεν μπορούν να ξεπεραστούν εύκολα και δια μαγείας. Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο τραγικά, όσο αυτά φαίνονται εκ πρώτης όψεως: Ο Ζίγγκμουντ Φρόυντ κατέδειξε στην τέχνη της ψυχανάλυσης, ότι τα σύνδρομα και τα συμπλέγματα, τα οποία κυριαρχούν στην βάση του μηχανισμού της "απώθησης" (Verdrängung) δέχονται ένα καίριο κτύπημα, μόλις πάψουν να υφίστανται με καλυμμένο τρόπο, μόλις ανέλθουν δηλαδή από την σφαίρα του ασυνείδητου στο συνειδητό. Αυτή η διαδικασία συνεπάγεται σοβαρούς κινδύνους, για όσους αποτολμήσουν να ανασύρουν τα κοινωνικά συμπλέγματα στην επιφάνεια της συνειδήσεως. Όπως ανέλυσε ο Φρόυντ, ο ψυχαναλυόμενος αρχικά ερωτεύεται τον ψυχαναλυτή του, ένεκα της παροχής βοήθειας στην διαδικασία απελευθερώσεως από κάποια ψυχικά βάρη. Στην πορεία όμως εγείρεται η τάση στον ψυχαναλυόμενο να θανατώσει τον ψυχαναλυτή, διότι θεωρεί τα ψυχικά βάρη, από τα οποία καλείται να αποστασιοποιηθεί, ως τμήματα του εαυτού του, τα οποία απειλούνται με καταστροφή. Όμως από την στιγμή, κατά την οποία διαρραγεί το καθεστώς της "απωθήσεως", δεν μπορεί να υπάρξει εύκολα επιστροφή στο ψευδόμενο παρελθόν.

3. Η στελέχωση του σκληρού πυρήνα του αντιπάλου στηρίζεται στον λυκανθρωπισμό και είναι αριθμητικά περιορισμένη. Μια αφυπνισμένη ανθρωπότητα δύναται να αντιπαρατάξει υπερπολλαπλάσιες δυνάμεις.

Ανεξαρτήτως του πόσο τραυματισμένοι και αλλοτριωμένοι είναι οι εκ βρεφομαζώματος χειραγωγούμενοι λυκάνθρωποι, δεν σημαίνει ότι αυτοί παύουν να είναι άνθρωποι. Άνθρωποι, οι οποίοι έχουν υποστεί βαναυσότατο ψυχικό βιασμό, χωρίς την θέλησή τους. Στο βάθος της ψυχής τους, πέρα από τα σαδομαζοχιστικά σύνδρομα, ενδημεί η Θεία πνοή, ως πλάσματα, τα οποία επλάσθησαν με στόχο την σωτηρία και την άνοδο στο Θείο. Περιπτώσεις λυκανθρώπων, οι οποίοι αυτομόλησαν από τους "πεφωτισμένους" και ζήτησαν ψυχική βοήθεια σε κέντρα θεραπείας, έχει δείξει ότι αυτοί - όταν έχουν την ανάλογοι διάθεση - δύνανται να ξεπεράσουν τις βλάβες που έχουν υποστεί και να διαφύγουν της αγέλης. Το εκτελεστικό δυναμικό του αντιπάλου δεν έχει την ψυχική συνοχή, την οποία επιχειρούν να μας υποβάλουν με τα σιδερόφρακτα ες ες, υπόκειται στην ψυχολογία των διακυμάνσεων και ο προγραμματισμός του λειτουργεί απρόσκοπτα, μόνον εφ' όσον δεν εμφανίζεται ουσιαστικός, αποφασισμένος αντίπαλος.

Το βασικότερο των επιχειρημάτων όμως, το οποίον μπορεί να αντιταχθεί σε όλα τα ανωτέρω, είναι ότι οι "πεφωτισμένοι", ως εχθροί του Ελληνισμού και της ανθρωπότητος, είναι πάνοπλοι. Ότι εδώ και χιλιετίες συγκεντρώνουν, πολλαπλασιάζουν και ενισχύουν τα πυροβόλα τους εναντίον των Ελλήνων, ενώ ο Ελληνισμός, πέραν του φρονήματος και της αγωνιστικής του ετοιμότητος - αρετές τις οποίες ο Ελληνισμός είναι αδύνατον ουδέποτε να απολέσει - δεν διαθέτει τίποτε περισσότερον από τας γυμνάς χείρας του.

ΟΜΩΣ ΕΔΩ ΑΚΡΙΒΩΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΤΟ ΛΕΠΤΟΝ ΣΗΜΕΙΟΝ, ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΧΡΗΖΕΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ, ΑΚΡΙΒΩΣ ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΟ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΑΚΑΤΑΜΑΧΗΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΑΦΕΣΤΑΤΗ ΥΠΕΡΟΧΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΕΝΑΝΤΙ ΠΑΝΤΩΝ ΟΣΩΝ ΤΟΝ ΕΠΙΒΟΥΛΕΥΟΝΤΑΙ:

Οι "πεφωτισμένοι" δεν στηρίζουν την δύναμή τους κυρίως στην υπεροχή των πυροβόλων, διότι αυτή έχει εν τέλει συγκυριακό χαρακτήρα. Οι σιδερόφρακτες αυτοκρατορίες έρχονται και παρέρχονται, ασχέτως εάν στις γεωγραφικές βάσεις του Μάτριξ μπορούμε να εντοπίσουμε αναμφισβήτητη ιστορική συνέχεια. ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΤΟ ΜΑΤΡΙΞ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΣΤΗΝ ΚΕΚΡΥΜΜΕΝΗ ΙΕΡΑΤΙΚΗ ΓΝΩΣΗ, ΔΗΛΑΔΗ ΤΑ ΑΝΩΤΑΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ, ΔΗΛΑΔΗ ΣΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ.

Ο ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ ΑΠΕΚΑΛΥΨΕ ΟΤΙ ΙΕΡΟΤΕΡΟΝ ΟΛΩΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΡΙΘΜΟΣ. ΤΟ ΙΕΡΟΤΕΡΟΝ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟΝ.

ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΠΕΙΑΝ ΟΠΟΙΟΣ ΔΥΝΑΤΑΙ ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΕΙ ΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟΝ, ΔΥΝΑΤΑΙ ΝΑ ΡΥΘΜΙΖΕΙ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟΝ, ΔΗΛΑΔΗ ΔΥΝΑΤΑΙ ΝΑ ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΕΙ ΤΟ ΔΡΑΜΑ.

ΑΛΛΑ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΑΝΗΚΕΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟΥΣ. ΓΙ ΑΥΤΟ ΔΙΑΚΥΡΗΞΕ Ο ΠΛΑΤΩΝ, ΟΤΙ Η ΓΝΩΣΙΣ ΕΠΙΦΥΛΑΣΣΕΤΑΙ ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΕΝΑΡΕΤΟΥΣ.

Υπό αυτήν την έννοια αξίζει να δούμε βαθύτερα τι εστί ήρως και τι εστί ηρωισμός:

Ήρως δεν νείναι μόνον ο υπό γενναιότητος και διαθέσεως αυτοθυσίας υπέρ του κοινού καλού εμφορούμενος. ΑΝΑΠΟΣΠΑΣΤΟ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΗΡΩΟΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΙΔΟΣ ΤΕΧΝΟΓΝΩΣΙΑΣ:

Ο Περσεύς εξοντώνει την Μέδουσα μέσω της ασπίδος, την οποία του δίδει η Αθηνά. Ο Θησεύς εξοντώνει τον Μινώταυρο μέσω του νήματος που του δίδει η Αριάδνη. Ο Ηρακλής χρειάζεται τον δαυλό του Ιολάου για να κόψει τα κεφάλια της ύδρας, στο αίμα της οποίας βάφει τα βέλη του, για να εξοντώσει άλλα τέρατα. Και ο Οδυσσεύς φέρνει οίνο από τα πλοία, για να τυφλώσει τον Κύκλωπα.

ΤΟ ΜΑΤΡΙΞ ΑΓΚΟΜΑΧΕΙ ΝΑ ΣΤΗΡΙΧΘΕΙ ΕΚΕΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΠΟΥ ΕΔΡΑΖΕΤΑΙ Η ΑΠΡΟΣΠΕΛΑΣΤΟΣ ΥΠΕΡΟΧΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.

ΕΠΙΧΕΙΡΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΚΟΨΟΥΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΜΑΣ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΟΓΟΝΟ ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ ΜΑΣ.

ΟΜΩΣ Η ΧΑΡΙΣ ΤΩΝ ΠΡΟΓΩΝΩΝ ΕΠΙΧΕΕΤΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΠΙΧΕΕΤΑΙ ΑΕΝΑΩΣ ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΠΑΣΤΡΑΠΤΟΥΣΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΗ ΓΝΩΣΙΝ ΩΣ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΝ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΤΩΝ ΜΕ ΤΑ ΤΕΡΑΤΑ.

ΕΠΕΛΕΞΑΝ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟΝ.

ΘΑ ΤΟΝ ΛΑΒΟΥΝ.

ΠΑΤΟΥΜΕΝ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ, ΕΠΙ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΟΣΤΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ, ΕΠΙ ΤΟΥ ΑΠΕΙΡΟΥ.

ΑΙΣΙΟΝ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΕΣ ΤΟ ΣΩΤΗΡΙΟΝ ΔΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΕΤΟΣ 2012.