Γράφει ο ''Ιακωβίνος Εμπρηστής''
Δεν διαβάζουν οι πατριώτες. Δεν διαβάζουν καθόλου ή δεν διαβάζουν τίποτα ουσιώδες.
Κάνε μια βόλτα από τα πατριωτικά βιβλιοπωλεία , κάτσε σε μια γωνία και παρακολούθα τι αγοράζουν όσοι...
μπαίνουν μέσα.Βιβλία για την 21η Απριλίου , για τον Β παγκόσμιο πόλεμο κλπ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΔΕΙΣ ΝΑ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ Ή ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΖΗΤΗΜΑΤΩΝ.
Αυτά παραμένουν στα ράφια , σκονισμένα γιατί κανείς δεν τα θέλει...
Και αν κανένας κατά τύχη διαβάσει κάποιο θεωρητικό δεν το καταλαβαίνει ή δεν κάνει ούτε το ένα χιλιοστό από όσα λένε όσοι δημιούργησαν κινήματα.
Έτσι γίνεται όταν ψαρεύεις στα πολύ ρηχά νερά της δεξιάς. Το να περιμένεις να κάνουν την ανατροπή άνθρωποι που προέρχονται από δεξιά είναι σαν να περιμένεις να κάνει παγκόσμιο ρεκόρ στα 100 μέτρα ένας γέρος 80 ετών.
Γιατί γίνεται ψάρεμα στα ρηχά νερά της δεξιάς; Εύκολο . Τα ρηχά νερά δεν φοβίζουν κανέναν.
Όταν πατάς δεν θα πνιγείς ποτέ. Απλώς οι ψαριές σου θα είναι πολύ μικρές ως ανύπαρκτες. Αυτό κάνουν λοιπόν οι πατριώτες. Αντί να ανοιχτούν στον μεγάλο ωκεανό κάθονται εκεί που σκάει το κυματάκι και τα δίχτυα μένουν άδεια...
Ο ωκεανός φοβίζει...έχει σκούρο χρώμα , είναι απρόβλεπτος , συχνά κρύβει κύματα που φέρνουν την καταστροφή . Όμως εκεί που αφρίζουν τα κύματα υπάρχει το υλικό που θέλουμε. Ο ωκεανός είναι η τεράστια απολιτικ μάζα μαζί με τους αριστερούς που είτε μας αρέσει , είτε όχι ΜΟΝΟ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΚΙΝΗΜΑΤΑ.
"Τι μας λες τώρα, τόσα κινήματα έχουμε κάνει"πετάγεται ο κλασσικός εθνικισταράς...μάλλον εννοεί τις χοντροκομμένες χούντες made in usa .
Για κίνημα λαϊκής βάσης ούτε λόγος.
Μόνο οι φτωχές προλεταριακές μάζες είναι έτοιμες να πολεμήσουν. Τα απειλητικά κύματα του ωκεανού είναι όλοι αυτοί οι αντίπαλοί μας, οι ακροαριστεροί και πόσοι ακόμη που μας μισούν χωρίς να πολυξέρουν τον λόγο.
Και είναι λογικό να μας μισούν γιατί ορισμένοι νομίζουν ότι αν τους δείρουμε αυτοί ως δια μαγείας θα αλλάξουν ! Δεν έχουμε καταλάβει ακόμη ότι η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των ατόμων είναι ΑΣΧΕΤΟΙ και δεν έχουν διαβάσει ποτέ τους τίποτα.
Αν έχεις λόγο και μετράς θα τους πάρεις μαζί σου. Αλλιώς κάτσε να μιλάς συνέχεια μπροστά στο ίδιο κοινό, στους ίδιους και τους ίδιους , τους νοσταλγούς του Παπαδόπουλου , τους θαυμαστές των μπάτσων , στους στρατόκαυλους κλπ.
Το κίνημα που θέλει να ξεχωρίσει μαθαίνει να μιλάει κυρίως στο ΕΧΘΡΙΚΟ ΚΟΙΝΟ. Αυτό λοιπόν συμβαίνει με τους πατριώτες. Δεν πάνε να μιλήσουν στους αντιπάλους μας γιατί φοβούνται τα βαθιά νερά. Το κίνημα που θέλει να επικρατήσει αγκαλιάζει τα κοινωνικά ζητήματα και φωνάζει για δουλειά στους Έλληνες , δεν φωνάζει για το που θα ήθελε να ανάψει κεριά (αχ αυτή η Αγιά-Σοφία τι ψυχικά τραύματα έχει αφήσει σε πολύ κόσμο)
Ενημερώνουμε όλους αυτούς τους εθνικισταράδες της κολλημένης φρασεολογίας πως ο Μουσολίνι αποκαλούσε "προλεταριακή" την Ιταλία λόγω φτώχειας.
Έτσι μπόρεσε να διεγείρει τα πάθη και τα μίση των μαζών που πλέον έβλεπαν ως εχθρό και εκμεταλλευτή κάθε άλλη πλούσια χώρα.
Το πάντρεμα του επαναστατικού συνδικαλισμού του Σορέλ , η φλόγα των κοινωνικών ζητημάτων της Γαλλικής επανάστασης και το Εθνικό συναίσθημα δημιούργησαν ΚΙΝΗΜΑ .
Η ταξική πάλη έγινε Εθνική εναντίων των εκμεταλλευτών της Ιταλίας. Εμείς λοιπόν που τραβάμε τα ίδια από Μέρκελ και Γάλλους θα έπρεπε να δείξουμε στην μάζα τους εκμεταλλευτές μας.
Άλλωστε ο πρωην ΓΓ του ΚΚΕ ο Σταυρίδης επιβεβαιώνει πως τα εθνικιστικά κινήματα Ιταλίας και Γερμανίας όταν πέτυχαν στο κοινωνικό ζήτημα απογύμνωσαν από τα περισσότερα στελέχη τους τα αντίστοιχα κομμουνιστικά κόμματα και "αυτοί έγιναν οι πιο φανατικοί φασίστες και νάτσις"...
Πάντα υπάρχει αυτός ο κίνδυνος. Μοιάζει με τον πυγμάχο που μαλακώνει και χάνει την σκληράδα του όταν βγάλει χρήματα. Χάνει από τον πιο τραχύ ,πεινασμένο πυγμάχο . Τα λεγόμενα πατριωτικά κόμματα όταν μαζικοποιούνται κινδυνεύουν να χάσουν τον πεζοδρομιακό τους χαρακτήρα .
Το πρώτο δείγμα είναι όταν για τα ίδια ζητήματα ,ενώ πρώτα έβγαιναν στο πεζοδρόμιο και αντιμετώπιζαν αριστερούς και μπάτσους , κάνουν εκδηλώσεις σε κλειστή αίθουσα.
Το κίνημα που θα αφήσει τον χαρακτήρα που είχε για να "πολιτικοποιηθεί", θα εκφυλιστεί , θα απομονωθεί. Πλάι στον λόγο πρέπει να υπάρχει και η γροθιά του κινήματος.
Ο κόσμος γουστάρει να ακούει πατριωτικές κορώνες όμως ακόμη περισσότερο θέλει να μας βλέπει στον δρόμο γιατί αυτό του δίνει σιγουριά και νιώθει ισχυρός. Νιώθει πως όποιος τον πειράξει θα έχει να κάνει με έναν στρατό και έτσι δίνεται ολοκληρωτικά στο κίνημα.
Μια εκδήλωση σε πλατεία και ειδικά σε εχθρική περιοχή μετράει όσο 100 συγκεντρώσεις σε κλειστό χώρο.
Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να υπάρξει αστικοποίηση ειδικά τώρα που οι συνθήκες μας πάνε πρίμα.
Ο Καπιταλισμός ξέρει καλά πότε κινδυνεύει και ποιους χρησιμοποιεί . Αν διαβάσει κανείς θεωρητικούς της άκρας αριστεράς (Πάνεκουκ, Ρόκερ, Μπαρώ) θα δει πως η άποψή τους είναι πως τα εθνικιστικά κινήματα του παρελθόντος ήταν ανάχωμα για να μην επικρατήσουν τα λεγόμενα κοινωνικά κινήματα.
Αυτό φυσικά δεν ισχύει με την μορφή που το λένε αλλά μας ενδιαφέρει άμεσα γιατί η ιστορία κάνει κύκλους . Ο αναβρασμός των Ιουλιανών έφερε την επταετία , ο καπιταλισμός παρέδωσε σκυτάλη σε αυτούς που είχαν πατριωτική φορεσιά. Όταν δεν τους χρειαζόταν ανέλαβαν οι διεθνιστές. Τα σχέδια όμως δεν βγαίνουν.
Όποιος παρακολουθεί τον αστικό τύπο, τις ανακοινώσεις ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ , μικρών και μεγάλων βλέπει πανικό στα διεθνιστικά, αυτοπεποίθηση στα πατριωτικά . Έκαναν αντιρατσιστικό συλλαλητήριο με τεράστια κινητοποίηση και δεν το είχαν ανάρτηση ούτε καν τα μεγάλα ειδησεογραφικά sites τα οποία ως τώρα τους διαφήμιζαν . Δεν μαζικοποιούνται πλέον και ο καπιταλισμός δεν μπορεί να συνεχίσει μαζί τους.
Πλέον ο πατριωτισμός έρχεται εμπρός. Οι διεθνιστές θα παλέψουν αλλά πλέον είναι αργά για αυτούς .
Η κοινωνία δεν θέλει πια τα διεθνιστικά μοντέλα και κοιτάει που την συμφέρει να πάει. Βαρέθηκε τους μπαχαλάκηδες , τις φωτιές , την Υπατία,τους λαθρομετανάστες .
Η διεθνιστική αριστερά , πολυπλόκαμη δείχνει να έχει βραχυκυκλώσει και το ένα πλοκάμι πνίγει το άλλο.
Θα πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα μην γίνουμε αστοί , μην αρχίσουμε εκδηλώσεις-ομιλίες σε αίθουσες .Πρέπει να είμαστε συνέχεια έξω να μας βλέπει ο κόσμος στα κοινωνικά ζητήματα.
Τα γεγονότα δεν μας αφήνουν επιλογές .Θα έρθει η άνοιξη έτσι κι αλλιώς.
Όποιος βλέπει τους αριστερούς σαν ενιαίο μέτωπο είναι πολιτικά τυφλός.Όταν κλείνουν οι πόρτες γίνεται σκοτωμός . Αναθεωρητές , μενσεβίκοι, μπολσεβίκοι, αναρχικοί , ανανεωτικοί συνθέτουν το παζλ και το μόνο που τους ενώνει είναι η απειλή .
Δεν είναι όμως αρκετό.
Τα κονδύλια που έδινε η μαμά ΕΣΣΔ έχουν τελειώσει χρόνια τώρα και το νέο 89 είναι προ των πυλών. Η διάσπαση αυτήν την φορά θα έρθει για λόγους επιβίωσης των στελεχών της αριστεράς .
Το πρόβλημα τους λέγεται λαθρομετανάστευση . Το άλλο μεγάλο τους πρόβλημα είναι η κρίση της ηγεσίας.
ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ ΗΓΕΤΗ ΜΕ ΜΕΤΡΙΕΣ ΕΣΤΩ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ.
Το κίνημα της αριστεράς έχει χτυπηθεί ακόμη σφοδρότερα από ότι το δικό μας ! Το κόκκινο κτίριο έχει ραγίσει για τα καλά και όσο τσιμέντο και να ρίχνουν ο σεισμός πάντα θα είναι ισχυρότερος.
Οι κρίσεις της αριστεράς είναι αυτές που πάντα δημιουργούσαν το νέο, το επαναστατικό. Η κοσμοθεωρία του Εθνικισμού από μόνη της δεν μπορεί να σαγηνεύσει τις μάζες αν δεν συνδυαστεί με ένα πολιτικό, οικονομικό σύστημα. Αυτό λοιπόν το σύστημα θα φέρουν οι ζυμώσεις που συμβαίνουν στον χώρο της αριστεράς.
Το νέο σύστημα θα βλαστήσει ταχύτατα όπως πρασινίζουν οι κοιλάδες μετά την έκρηξη του ηφαιστείου. Κάποιοι θα ενοχληθούν , κάποιοι θα αδιαφορήσουν και κάποιοι θα γελάσουν.
Και αν για κάποιους φαίνονται ουτοπίες ακόμη καλύτερα.
Εδώ και χρόνια βλέπουμε και ζούμε την ουτοπία μας και κάθε μέρα γινόμαστε πιο ισχυροί.9
Δεν διαβάζουν οι πατριώτες. Δεν διαβάζουν καθόλου ή δεν διαβάζουν τίποτα ουσιώδες.
Κάνε μια βόλτα από τα πατριωτικά βιβλιοπωλεία , κάτσε σε μια γωνία και παρακολούθα τι αγοράζουν όσοι...
μπαίνουν μέσα.Βιβλία για την 21η Απριλίου , για τον Β παγκόσμιο πόλεμο κλπ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΔΕΙΣ ΝΑ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ Ή ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΖΗΤΗΜΑΤΩΝ.
Αυτά παραμένουν στα ράφια , σκονισμένα γιατί κανείς δεν τα θέλει...
Και αν κανένας κατά τύχη διαβάσει κάποιο θεωρητικό δεν το καταλαβαίνει ή δεν κάνει ούτε το ένα χιλιοστό από όσα λένε όσοι δημιούργησαν κινήματα.
Έτσι γίνεται όταν ψαρεύεις στα πολύ ρηχά νερά της δεξιάς. Το να περιμένεις να κάνουν την ανατροπή άνθρωποι που προέρχονται από δεξιά είναι σαν να περιμένεις να κάνει παγκόσμιο ρεκόρ στα 100 μέτρα ένας γέρος 80 ετών.
Γιατί γίνεται ψάρεμα στα ρηχά νερά της δεξιάς; Εύκολο . Τα ρηχά νερά δεν φοβίζουν κανέναν.
Όταν πατάς δεν θα πνιγείς ποτέ. Απλώς οι ψαριές σου θα είναι πολύ μικρές ως ανύπαρκτες. Αυτό κάνουν λοιπόν οι πατριώτες. Αντί να ανοιχτούν στον μεγάλο ωκεανό κάθονται εκεί που σκάει το κυματάκι και τα δίχτυα μένουν άδεια...
Ο ωκεανός φοβίζει...έχει σκούρο χρώμα , είναι απρόβλεπτος , συχνά κρύβει κύματα που φέρνουν την καταστροφή . Όμως εκεί που αφρίζουν τα κύματα υπάρχει το υλικό που θέλουμε. Ο ωκεανός είναι η τεράστια απολιτικ μάζα μαζί με τους αριστερούς που είτε μας αρέσει , είτε όχι ΜΟΝΟ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΚΙΝΗΜΑΤΑ.
"Τι μας λες τώρα, τόσα κινήματα έχουμε κάνει"πετάγεται ο κλασσικός εθνικισταράς...μάλλον εννοεί τις χοντροκομμένες χούντες made in usa .
Για κίνημα λαϊκής βάσης ούτε λόγος.
Μόνο οι φτωχές προλεταριακές μάζες είναι έτοιμες να πολεμήσουν. Τα απειλητικά κύματα του ωκεανού είναι όλοι αυτοί οι αντίπαλοί μας, οι ακροαριστεροί και πόσοι ακόμη που μας μισούν χωρίς να πολυξέρουν τον λόγο.
Αν έχεις λόγο και μετράς θα τους πάρεις μαζί σου. Αλλιώς κάτσε να μιλάς συνέχεια μπροστά στο ίδιο κοινό, στους ίδιους και τους ίδιους , τους νοσταλγούς του Παπαδόπουλου , τους θαυμαστές των μπάτσων , στους στρατόκαυλους κλπ.
Το κίνημα που θέλει να ξεχωρίσει μαθαίνει να μιλάει κυρίως στο ΕΧΘΡΙΚΟ ΚΟΙΝΟ. Αυτό λοιπόν συμβαίνει με τους πατριώτες. Δεν πάνε να μιλήσουν στους αντιπάλους μας γιατί φοβούνται τα βαθιά νερά. Το κίνημα που θέλει να επικρατήσει αγκαλιάζει τα κοινωνικά ζητήματα και φωνάζει για δουλειά στους Έλληνες , δεν φωνάζει για το που θα ήθελε να ανάψει κεριά (αχ αυτή η Αγιά-Σοφία τι ψυχικά τραύματα έχει αφήσει σε πολύ κόσμο)
Ενημερώνουμε όλους αυτούς τους εθνικισταράδες της κολλημένης φρασεολογίας πως ο Μουσολίνι αποκαλούσε "προλεταριακή" την Ιταλία λόγω φτώχειας.
Έτσι μπόρεσε να διεγείρει τα πάθη και τα μίση των μαζών που πλέον έβλεπαν ως εχθρό και εκμεταλλευτή κάθε άλλη πλούσια χώρα.
Το πάντρεμα του επαναστατικού συνδικαλισμού του Σορέλ , η φλόγα των κοινωνικών ζητημάτων της Γαλλικής επανάστασης και το Εθνικό συναίσθημα δημιούργησαν ΚΙΝΗΜΑ .
Η ταξική πάλη έγινε Εθνική εναντίων των εκμεταλλευτών της Ιταλίας. Εμείς λοιπόν που τραβάμε τα ίδια από Μέρκελ και Γάλλους θα έπρεπε να δείξουμε στην μάζα τους εκμεταλλευτές μας.
Άλλωστε ο πρωην ΓΓ του ΚΚΕ ο Σταυρίδης επιβεβαιώνει πως τα εθνικιστικά κινήματα Ιταλίας και Γερμανίας όταν πέτυχαν στο κοινωνικό ζήτημα απογύμνωσαν από τα περισσότερα στελέχη τους τα αντίστοιχα κομμουνιστικά κόμματα και "αυτοί έγιναν οι πιο φανατικοί φασίστες και νάτσις"...
ΕΝΑΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΑΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ...
Πάντα υπάρχει αυτός ο κίνδυνος. Μοιάζει με τον πυγμάχο που μαλακώνει και χάνει την σκληράδα του όταν βγάλει χρήματα. Χάνει από τον πιο τραχύ ,πεινασμένο πυγμάχο . Τα λεγόμενα πατριωτικά κόμματα όταν μαζικοποιούνται κινδυνεύουν να χάσουν τον πεζοδρομιακό τους χαρακτήρα .
Το πρώτο δείγμα είναι όταν για τα ίδια ζητήματα ,ενώ πρώτα έβγαιναν στο πεζοδρόμιο και αντιμετώπιζαν αριστερούς και μπάτσους , κάνουν εκδηλώσεις σε κλειστή αίθουσα.
Το κίνημα που θα αφήσει τον χαρακτήρα που είχε για να "πολιτικοποιηθεί", θα εκφυλιστεί , θα απομονωθεί. Πλάι στον λόγο πρέπει να υπάρχει και η γροθιά του κινήματος.
Ο κόσμος γουστάρει να ακούει πατριωτικές κορώνες όμως ακόμη περισσότερο θέλει να μας βλέπει στον δρόμο γιατί αυτό του δίνει σιγουριά και νιώθει ισχυρός. Νιώθει πως όποιος τον πειράξει θα έχει να κάνει με έναν στρατό και έτσι δίνεται ολοκληρωτικά στο κίνημα.
Μια εκδήλωση σε πλατεία και ειδικά σε εχθρική περιοχή μετράει όσο 100 συγκεντρώσεις σε κλειστό χώρο.
Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να υπάρξει αστικοποίηση ειδικά τώρα που οι συνθήκες μας πάνε πρίμα.
ΤΑ ΝΕΑ ΡΟΥΧΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ.
Ο Καπιταλισμός ξέρει καλά πότε κινδυνεύει και ποιους χρησιμοποιεί . Αν διαβάσει κανείς θεωρητικούς της άκρας αριστεράς (Πάνεκουκ, Ρόκερ, Μπαρώ) θα δει πως η άποψή τους είναι πως τα εθνικιστικά κινήματα του παρελθόντος ήταν ανάχωμα για να μην επικρατήσουν τα λεγόμενα κοινωνικά κινήματα.
Αυτό φυσικά δεν ισχύει με την μορφή που το λένε αλλά μας ενδιαφέρει άμεσα γιατί η ιστορία κάνει κύκλους . Ο αναβρασμός των Ιουλιανών έφερε την επταετία , ο καπιταλισμός παρέδωσε σκυτάλη σε αυτούς που είχαν πατριωτική φορεσιά. Όταν δεν τους χρειαζόταν ανέλαβαν οι διεθνιστές. Τα σχέδια όμως δεν βγαίνουν.
Όποιος παρακολουθεί τον αστικό τύπο, τις ανακοινώσεις ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ , μικρών και μεγάλων βλέπει πανικό στα διεθνιστικά, αυτοπεποίθηση στα πατριωτικά . Έκαναν αντιρατσιστικό συλλαλητήριο με τεράστια κινητοποίηση και δεν το είχαν ανάρτηση ούτε καν τα μεγάλα ειδησεογραφικά sites τα οποία ως τώρα τους διαφήμιζαν . Δεν μαζικοποιούνται πλέον και ο καπιταλισμός δεν μπορεί να συνεχίσει μαζί τους.
Πλέον ο πατριωτισμός έρχεται εμπρός. Οι διεθνιστές θα παλέψουν αλλά πλέον είναι αργά για αυτούς .
Η κοινωνία δεν θέλει πια τα διεθνιστικά μοντέλα και κοιτάει που την συμφέρει να πάει. Βαρέθηκε τους μπαχαλάκηδες , τις φωτιές , την Υπατία,τους λαθρομετανάστες .
Η διεθνιστική αριστερά , πολυπλόκαμη δείχνει να έχει βραχυκυκλώσει και το ένα πλοκάμι πνίγει το άλλο.
Θα πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα μην γίνουμε αστοί , μην αρχίσουμε εκδηλώσεις-ομιλίες σε αίθουσες .Πρέπει να είμαστε συνέχεια έξω να μας βλέπει ο κόσμος στα κοινωνικά ζητήματα.
Τα γεγονότα δεν μας αφήνουν επιλογές .Θα έρθει η άνοιξη έτσι κι αλλιώς.
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΑΠΟ ΑΡΙΣΤΕΡΑ.
Όποιος βλέπει τους αριστερούς σαν ενιαίο μέτωπο είναι πολιτικά τυφλός.Όταν κλείνουν οι πόρτες γίνεται σκοτωμός . Αναθεωρητές , μενσεβίκοι, μπολσεβίκοι, αναρχικοί , ανανεωτικοί συνθέτουν το παζλ και το μόνο που τους ενώνει είναι η απειλή .
Δεν είναι όμως αρκετό.
Τα κονδύλια που έδινε η μαμά ΕΣΣΔ έχουν τελειώσει χρόνια τώρα και το νέο 89 είναι προ των πυλών. Η διάσπαση αυτήν την φορά θα έρθει για λόγους επιβίωσης των στελεχών της αριστεράς .
Το πρόβλημα τους λέγεται λαθρομετανάστευση . Το άλλο μεγάλο τους πρόβλημα είναι η κρίση της ηγεσίας.
ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ ΗΓΕΤΗ ΜΕ ΜΕΤΡΙΕΣ ΕΣΤΩ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ.
Το κίνημα της αριστεράς έχει χτυπηθεί ακόμη σφοδρότερα από ότι το δικό μας ! Το κόκκινο κτίριο έχει ραγίσει για τα καλά και όσο τσιμέντο και να ρίχνουν ο σεισμός πάντα θα είναι ισχυρότερος.
Οι κρίσεις της αριστεράς είναι αυτές που πάντα δημιουργούσαν το νέο, το επαναστατικό. Η κοσμοθεωρία του Εθνικισμού από μόνη της δεν μπορεί να σαγηνεύσει τις μάζες αν δεν συνδυαστεί με ένα πολιτικό, οικονομικό σύστημα. Αυτό λοιπόν το σύστημα θα φέρουν οι ζυμώσεις που συμβαίνουν στον χώρο της αριστεράς.
Το νέο σύστημα θα βλαστήσει ταχύτατα όπως πρασινίζουν οι κοιλάδες μετά την έκρηξη του ηφαιστείου. Κάποιοι θα ενοχληθούν , κάποιοι θα αδιαφορήσουν και κάποιοι θα γελάσουν.
Και αν για κάποιους φαίνονται ουτοπίες ακόμη καλύτερα.
Εδώ και χρόνια βλέπουμε και ζούμε την ουτοπία μας και κάθε μέρα γινόμαστε πιο ισχυροί.9