Tο παρακάτω κείμενο γράφτηκε το 1835 (!!) αλλά όπως θα διαπιστώσετε είναι σαν να αναφέρεται στο σήμερα. Περιέχεται σε ένα βιβλίο με τίτλο «Ο ελληνικός λαός» και συγγραφέας του είναι ο αντιβασιλέας του Οθωνα, Γκέοργκ Λούτβιχ Μάουρερ.
Θέλω να δώσετε προσοχή στην παράγραφο που το 1835 επαναλαμβάνω, αναφέρεται στις "μεγάλες πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας"! Όλοι ήξεραν αλλά μας άφησαν να πιστεύουμε ότι διαθέτουμε μόνο...ήλιο και θάλασσα.
Θέλω να δώσετε προσοχή στην παράγραφο που το 1835 επαναλαμβάνω, αναφέρεται στις "μεγάλες πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας"! Όλοι ήξεραν αλλά μας άφησαν να πιστεύουμε ότι διαθέτουμε μόνο...ήλιο και θάλασσα.
Επιτρέψτε μου να αφιερώσω αυτό το άρθρο του 1835 θα ξαναπώ, σε όλους εκείνους (πολιτικούς αλλά και συναδέλφους σας δημοσιογράφους) που όταν ξεκινήσατε τις αποκαλύψεις για το πετρέλαιο και τον ορυκτό πλούτο της χώρας, ειρωνεύτηκαν και χλεύασαν. Άλλοι λειτουργώντας ως "παπαγαλάκια" μεγαλοεπιχειρηματιών που τους χαλούσατε τη μαγιονέζα και άλλοι από μία ημιμάθεια και ασχετοσύνη που δυστυχώς την πληρώνουμε ακριβά!
Αξίζει να το διαβάσετε!
" Η Ελλάδα είχε απομείνει ακυβέρνητη και είχε πέσει σε άθλια οικονομική κατάσταση. Δεν υπήρχαν εξάλλου ούτε σχολεία, ούτε δικαστήρια, ούτε στρατός που να πειθαρχεί σε κανέναν, ούτε ναυτικό. Ο λαός, μοιρασμένος σε κόμματα, τρεφόταν μονάχα με το μίσος για τον διπλανό του και ολόκληρη η χώρα βάδιζε γοργά προς την πλήρη αποσύνθεση.
Έτσι, μόλις αποβιβαστήκαμε, κυκλοφορήσαμε μια προκήρυξη με την οποία ζητούσαμε να μας χαρίσει ο ελληνικός λαός πρώτα απ’ όλα την εμπιστοσύνη του. Κι εμείς έπρεπε να βάλουμε μια τάξη σ’ αυτό το χάος. Να συμφιλιώσουμε τους εχθρούς, να χωρίσουμε όσα στοιχεία ήσαν ασυμβίβαστα μεταξύ τους και να επιβληθούμε σ’ όλο αυτό τον κόσμο με πυγμή και δικαιοσύνη. Ακόμη, να πάρουμε έστω και σκληρά μέτρα, προκειμένου να πραγματοποιηθεί ο σκοπός μας.
Να οργανώσουμε τα Οικονομικά του τόπου, τη Διοίκηση, τη Δικαιοσύνη, την Εκκλησία, την Εκπαίδευση, το Στρατό, το Ναυτικό, και να βάλουμε θεμέλια γερά πάνω στα οποία να στηριχθεί ο λαμπρός νεαρός Βασιλιάς για να σηκώσει, μόνος του πια, από την 1η Ιουνίου του 1835, το οικοδόμημα της νέας Ελλάδας.
Ότι κι αν κάναμε, ή τουλάχιστον ότι κι αν προσπαθήσαμε να κάνουμε, στο σύντομο χρονικό διάστημα που μας δόθηκε, ήταν για το καλό της Ελλάδας. Φυσικά, δεν παραβλέψαμε ποτέ τις τοπικές συνήθειες γιατί μόνο πάνω σ’ αυτές μπορεί να στηριχθεί ένα μελλοντικό οικοδόμημα αλλά και ποτέ μας δεν θελήσαμε να φανταστούμε την Ελλάδα περιορισμένη στα σημερινά της όρια. Και για να την κάνουμε μια μέρα μεγάλη, ξέραμε ότι έπρεπε να στηριχθούμε στο Ελληνικό Έθνος, γιατί χωρίς αυτό, ήταν σα να χτίζαμε χωρίς θεμέλια.
Η Ελλάδα διαθέτει μεγάλες πλουτοπαραγωγικές πηγές, που αν γίνει η κατάλληλη εκμετάλλευσή τους θα μπορεί να εξασφαλίσει μια σημαντική οικονομική άνοδο. […] Για την εκμετάλλευση όμως όλου αυτού του πλούτου, τίποτα δεν έχει γίνει.[…]. Όλη γενικά η οργάνωση έμεινε ελαττωματική, έτσι που όχι μονάχα καμιά οικονομική πράξη δεν μπορεί να ελεγχθεί, αλλά ούτε και προϋπολογισμός να καταστρωθεί".
Νικήτας Λαμπρινίδης
Χημικός Μηχανικός
Αξίζει να το διαβάσετε!
" Η Ελλάδα είχε απομείνει ακυβέρνητη και είχε πέσει σε άθλια οικονομική κατάσταση. Δεν υπήρχαν εξάλλου ούτε σχολεία, ούτε δικαστήρια, ούτε στρατός που να πειθαρχεί σε κανέναν, ούτε ναυτικό. Ο λαός, μοιρασμένος σε κόμματα, τρεφόταν μονάχα με το μίσος για τον διπλανό του και ολόκληρη η χώρα βάδιζε γοργά προς την πλήρη αποσύνθεση.
Έτσι, μόλις αποβιβαστήκαμε, κυκλοφορήσαμε μια προκήρυξη με την οποία ζητούσαμε να μας χαρίσει ο ελληνικός λαός πρώτα απ’ όλα την εμπιστοσύνη του. Κι εμείς έπρεπε να βάλουμε μια τάξη σ’ αυτό το χάος. Να συμφιλιώσουμε τους εχθρούς, να χωρίσουμε όσα στοιχεία ήσαν ασυμβίβαστα μεταξύ τους και να επιβληθούμε σ’ όλο αυτό τον κόσμο με πυγμή και δικαιοσύνη. Ακόμη, να πάρουμε έστω και σκληρά μέτρα, προκειμένου να πραγματοποιηθεί ο σκοπός μας.
Να οργανώσουμε τα Οικονομικά του τόπου, τη Διοίκηση, τη Δικαιοσύνη, την Εκκλησία, την Εκπαίδευση, το Στρατό, το Ναυτικό, και να βάλουμε θεμέλια γερά πάνω στα οποία να στηριχθεί ο λαμπρός νεαρός Βασιλιάς για να σηκώσει, μόνος του πια, από την 1η Ιουνίου του 1835, το οικοδόμημα της νέας Ελλάδας.
Ότι κι αν κάναμε, ή τουλάχιστον ότι κι αν προσπαθήσαμε να κάνουμε, στο σύντομο χρονικό διάστημα που μας δόθηκε, ήταν για το καλό της Ελλάδας. Φυσικά, δεν παραβλέψαμε ποτέ τις τοπικές συνήθειες γιατί μόνο πάνω σ’ αυτές μπορεί να στηριχθεί ένα μελλοντικό οικοδόμημα αλλά και ποτέ μας δεν θελήσαμε να φανταστούμε την Ελλάδα περιορισμένη στα σημερινά της όρια. Και για να την κάνουμε μια μέρα μεγάλη, ξέραμε ότι έπρεπε να στηριχθούμε στο Ελληνικό Έθνος, γιατί χωρίς αυτό, ήταν σα να χτίζαμε χωρίς θεμέλια.
Η Ελλάδα διαθέτει μεγάλες πλουτοπαραγωγικές πηγές, που αν γίνει η κατάλληλη εκμετάλλευσή τους θα μπορεί να εξασφαλίσει μια σημαντική οικονομική άνοδο. […] Για την εκμετάλλευση όμως όλου αυτού του πλούτου, τίποτα δεν έχει γίνει.[…]. Όλη γενικά η οργάνωση έμεινε ελαττωματική, έτσι που όχι μονάχα καμιά οικονομική πράξη δεν μπορεί να ελεγχθεί, αλλά ούτε και προϋπολογισμός να καταστρωθεί".
Νικήτας Λαμπρινίδης
Χημικός Μηχανικός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου