Ορισμένοι «τουρκικοί» κύκλοι θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν απίστευτα γραφικοί, αν δεν ήταν επικίνδυνοι. Έτσι οι προσκείμενοι στο τουρκικό προξενείο μειονοτικοί της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ Θράκης δεν διστάζουν να εξευτελίζουν την ιστορία στην προσπάθειά τους να ανακαλύψουν τις, ανύπαρκτες, μέχρι τον 14ο αιώνα μ.Χ. τουρκικές «ρίζες» στην περιοχή. το παιχνίδι αυτό εμπεριέχει κινδύνους – βλέπε Σκόπια – για την Ελλάδα, η ηγεσία της οποίας δεν ασχολείται με τοιαύτα φαιδρά. Απολαύστε λοιπόν τις ιστορικές γνώσεις των «Τούρκων»:«Η Δυτική Θράκη είναι μια περιοχή που κατοικείται από το 2000 π.Χ. Ο αρχαιότερος λαός της περιοχής είναι ο αρχαίος λαός των Θρακών, που ανήκανε στην ινδοευρωπαϊκή φυλή. Η περιοχή από 700 π.Χ. κατοικήθηκε από τους Πέρσες, Έλληνες και Μακεδόνες. Μέχρι το 335 π.Χ. διοικήθηκε κάτω από την ηγεμονία του Θρακικού Βασιλείου. Στην συνέχεια η Δυτική Θράκη έζησε κάτω από τις ηγεμονίες της Ρωμαϊκής και της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Το Οθωμανικό κράτος κατάκτησε την περιοχή το 1354 και την διοίκησε για 559 χρόνια. Αλλά το τουρκικό στοιχείο άρχισε να εμφανίζεται στην περιοχή από το 2000 π.Χ. όπου ερχόντουσαν στην περιοχή οι διάφορες τουρκικές φυλές από την κεντρική Ασία μεταξύ άλλων και οι Σκυθές Τούρκοι.
Οι Ούννοι το 4. αιώνα μ.Χ., οι Άβαροι, το 5. αιώνα μ.Χ., οι Πετσενέγκοι το 9. αιώνα μ.Χ. και οι Κουμάνοι το 11. αιώνα μ.Χ. εγκατασταθήκανε στην περιοχή. Αυτές οι τουρκικές φυλές ευνοήσανε σε αρκετό βαθμό την κατάκτηση των Βαλκανίων από τους Οθωμανούς. Στο θέμα των Βαλκανίων, η από τα σλαβικά προερχόμενη ονομασία των Πομάκων, «Pomaga ή Pomagadiç» που σημαίνει βοηθός, ήτανε η ονομασία που είχε δοθεί από τους Οθωμανούς στους Κουμάνους Τούρκους κατά την διάρκεια της κατάκτησης των Βαλκανίων. Οι Ούννοι στα μέσα του 4ου αιώνα που παρατήσανε τα πάτρια τους εδάφη με κατεύθυνση την δύση, κατακτήσανε την γη των Αλανών υποτάσσοντας τους Ανατολικούς Γότθους. Μετέπειτα διασχίζοντας τον Δούναβη φτάσανε μέχρι την Θράκη. Κατά την διάρκεια της ηγεσίας του Ούννου ηγέτη Ρούα, αναγκάσανε οι Ούννοι την Ανατολική Ρώμη να τους πληρώνει χαράτσι. Αυτός ο λαός κατά την διάρκεια της ηγεμονίας του Αττίλα μέσου τον πολέμων του Σινγκουδούνουν (Βελιγραδίου), Νις και Φιλιππούπολης, αποσπάσανε και ενώσανε στα εδάφη τους 70 Βυζαντινές πόλεις.
Μετά το θάνατο του Αττίλα, οι Ούννοι που απομείνανε στην Ευρώπη, αναμιχθήκανε με τους Αβάρους, τις γερμανικές και σλαβικές φυλές. Είναι αξιοσημείωτο ότι στις περιοχές αυτές ήρθανε οι Κέλτες, οι Ιλλυριοί και οι Θράκες πολλή πριν τους Ούννους. Οι Αβάροι Τούρκοι που ακολουθήσανε την πορεία και την κατεύθυνση των Ούννων παίρνοντας μαζί και τους Σλάβους της Δυτικής Ρωσίας, της σημερινής Πολωνίας, των βαλτικών περιοχών του Δνείπερου, τους μεταφέρανε στα Βαλκάνια και συνεισφέρανε σε μεγάλο βαθμό στο σλαβισμό των Βαλκανίων. Μετέπειτα ήρθανε στην περιοχή οι Βούλγαροι και Ούγγροι που ανήκουνε σε τουρκικές φυλές. Οι Βούλγαροι το 11ο αιώνα δείξανε πολιτική ύπαρξη στις περιοχές της σημερινής Σερβίας, Βοσνίας, Μακεδονίας. Οι Ούγγροι το 896 μ.Χ. και μετά την αποχώρηση των Πετζενέγκων Τούρκων, εγκατασταθήκανε στις περιοχές του Δούναβη και με την συμμαχία με το Βυζάντιο πολεμήσανε εναντίων των άλλων τουρκικών φυλών.
Οι Πετζενέγκοι που προέρχονται από τις τουρκικές ορδές των Ογκούζ, με τους πολέμους που κάνανε εναντίων του Βυζαντίου, περάσανε αλλεπάλληλες φορές τον Δούναβη, και φτάσανε μέχρι την σημερινή Σερβία, Μακεδονία και στην Βοσνία. Τον 12. αιώνα όμως αρχίσανε να χάνουνε την προέλευση τους και αφομοιωθήκανε μέσα στους Ούγγρους. Την ίδια εποχή οι Κουμάνοι (Κιπτσάκοι) ιδρύσανε στην ανατολική Ευρώπη δικό τους κράτος. Οι Βούλγαροι Τούρκοι, μετά την ταύτιση τους με την Ορθόδοξη Εκκλησία του Βυζαντίου, χάσανε με την πάροδο του χρόνου την πραγματική τους ταυτότητα και αφομοιωθήκανε μέσα στους Σλάβους και το 10. αιώνα ξεχάσανε τελείως την πραγματική τους γλώσσα. Οι Ούγγροι, για να μην έχουνε το παρόμοιο τέλος των Βουλγάρων Τούρκων, διαλέξανε την Καθολική Εκκλησία και αναμιχθήκανε με τις άλλες τουρκικές φυλές των Κουμάνων και Κιπτσάκιδων. Μετά την διάλυση της Ομοσπονδίας μεταξύ των Κουμάνων και των Κιπτσάκιδων το 1091μ.Χ., οι Κουμάνοι στα Βαλκάνια, Ροδόπη και στην Θράκη πιστεύανε μέχρι την κατάκτηση των Βαλκανίων από τους Οθωμανούς Τούρκους, στον Σαμανισμό. Στις 20 Αυγούστου του 1389 μ.Χ. μετά τον πρώτο πόλεμο του Κοσσυφοπεδίου, δεχτήκανε από μόνοι τους το Ισλάμ σαν θρησκεία.
Θα περιοριστούμε να απαντήσουμε στους αξιότιμους παραχαράκτες τα εξής; Οι Σκύθες, ευτυχώς για αυτούς, δεν υπήρξαν ποτέ Τούρκοι. Όπως επίσης και οι Ούνοι, Άβαροι, Πετσενέγκοι και Κουμάνοι που ήταν όλοι τους μογγολικής καταγωγής, μεν, αλλά όχι Τούρκοι – δεν είστε ο μόνος μογγολικός λαός στον κόσμο κύριοι. Εξάλλου όλοι αυτοί οι εκλεκτοί σφαγείς, επέδραμαν μεν στη Θράκη, αλλά δεν εγκαταστάθηκαν ποτέ εκεί. Ίσως γιατί κάποιοι ανόητοι Βυζαντινοί έπραξαν αυτό που αδυνατούν οι σημερινοί ηγέτες μας.
Όσον αφορά τους Πετσενέγκους, ένας αυτοκράτορας, Ιωάννης Κομνηνός λεγόταν, τους εξόντωσε κυριολεκτικά σε μάχη στη σημερινή Βουλγαρία, το 1122. Οι έρημοι οι Πομάκοι, τέλος, δεν είχαν καμία σχέση με τους Κουμάνους ομοεθνείς σας. Ήταν και είναι γηγενείς Θρακιώτες που βίαια εξισλαμίσθηκαν από τον 14ο αιώνα μ.Χ. και μετά. Όσον αφορά το θρακικό βασίλειο που «διοικούσε» την περιοχή, αν δεν μας απατά η μνήμη μας είχε βασιλιά τον στρατηγό του Μεγάλου Αλεξάνδρου τον Λυσίμαχο. Μήπως ήταν κι αυτός τίποτα κρυφοτούρκος και δεν τον είχαμε καταλάβει; Έλεος πια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου